You are currently viewing Verbal Delirium, Deep Sense

Verbal Delirium, Deep Sense


Ευτυχώς ή δυστυχώς, η ζωή είναι μεγαλύτερη από μία συναυλία και γενικότερα από ένα πολιτιστικό γεγονός. Έτσι τη Μεγάλη Δευτέρα όχι μόνο έφτασα με χαρακτηριστική καθυστέρηση στο KooKoo Live Bar στο Γκάζι, χάνοντας ένα μεγάλο μέρος των αγαπημένων Verbal Delirium, αλλά και έπρεπε να αποχωρήσω πριν τελειώσουν το σετ τους οι νεαροί Deep Sense. Ευτυχώς τα νέα από τη συναυλία αυτή μόνο ως καλά μπορούν να χαρακτηριστούν.
Από τη μία, οι πιο έμπειροι, δισκογραφικά και ηλικιακά, Verbal Delirium, με προεξάρχοντα τον τραγουδιστή/keyboardίστα Jargon, φανέρωναν την υψηλή κλάση τους ακόμη και στην επιλογή των διασκευών.

Από τους Porcupine Tree στους Muse, και από κει στους Radiohead και στους Red Hot Chili Peppers (και πριν βιαστείτε να τους κατηγορήσετε για ευκολοχώνευτες λύσεις, διασκεύασαν το Coffee Shop, ένα όχι τόσο προφανές παλιότερο single τους) και κατόπιν στην ιδιαίτερη άποψη των Cake για το War Pigs των Black Sabbath. Στα δικά τους δε κομμάτια, κάποια παλιότερα και άλλα ακυκλοφόρητα ακόμη, έδειχναν γιατί αποτελούν μια ισχυρή ελπίδα για την προοδευτική μουσική της χώρας μας: δίνουν βάση περισσότερο στη σύνθεση και το συναίσθημα και πολύ λιγότερο στην επίδειξη της αδιαμφισβήτητης τεχνικής τους, σημάδι ιδιαίτερης ωριμότητας. Ο κόσμος, μάλλον λιγοστός, καθισμένος άνετα στα σκαμπό του μαγαζιού, φάνηκε γενναιόδωρος στο χειροκρότημά του, δημιουργώντας οικογενειακή ατμόσφαιρα και δίνοντας την εντύπωση πως η συναυλία γινόταν μεταξύ συγγενών και φίλων. Αγνοώ αν συνέβαινε όντως αυτό, αλλά σε συναυλίες ελπιδοφόρων συγκροτημάτων η παρουσία των ενδιαφερομένων μουσικόφιλων επιβάλλεται. Περιμένω με περιέργεια το νέο τους άλμπουμ, όποτε αυτό έρθει. Και να τους ξαναδώ ολοκληρωμένα σε πρώτη ευκαιρία, φυσικά.

BwH26h

Από την άλλη βρίσκονταν οι νεαρότεροι Deep Sense, οι οποίοι στην επίσημη σελίδα τους φέρονται ως προστατευόμενοι του Jargon – μάλιστα στα πλήκτρα τους βοήθησε ο έτερος πληκτράς των Verbal Delirium. Στη σκηνή του KooKoo ανέβηκαν συνολικά οκτώ (!) άτομα, αριθμός που φαίνεται υπερβολικός στον περιορισμένο χώρο του μαγαζιού, αλλά πιθανότατα απαιτείται για να αναπαραχθεί ο ήχος τους. Τα δικά τους τραγούδια δεν με εντυπωσίασαν, έδειχναν να ακολουθούν μια πεπατημένη – όχι πολύ εμφανώς, είναι η αλήθεια, αλλά από νεαρότερες ηλικίες περιμένει κανείς μία τολμηρότερη μεταχείριση του ‘70s progressive rock το οποίο υπηρετούν. Βέβαια δεν μπορείς να αρμενίζεις στραβά όταν διαχειρίζεσαι τόσο καλά τις διασκευές που επιχειρείς στους Pink Floyd – τα Pigs, High Hopes και Have A Cigar έτυχαν υψηλής περιποίησης και σεβασμού από την μπάντα, η οποία με θράσος υψηλού επιπέδου δεν κόλλησε σε κανένα σημείο. Ούτε καν στο επίσης κλασικό Eleanor Rigby, όπου οι μικροαλλαγές τους ήταν καλοδεχούμενες τελικά. Μ΄αυτά και μ΄αυτά οι Deep Sense έλαβαν την αναγκαία ψήφο εμπιστοσύνης, και στο μέλλον ελπίζω να έχουμε να περιμένουμε αξιόλογα πράγματα από αυτούς.

Μιχάλης Κουρής