Έχοντας τελειώσει άλλη μία επιτυχημένη συναυλία στο Κλίαρ Λέικ της Αιόβα ο Buddy Holly, o Big Booper, Ritchie Valens και ο Dion με το συγκρότημα του, τους Belmonts, ετοιμαζόντουσαν για τον επόμενο σταθμό τους που ήταν το Φάργκο της Βόρειας Ντακότα. Εν μέσο κακοκαιρίας και θέλοντας να κερδίσει λίγο παραπάνω χρόνο ξεκούρασης ο Buddy Holly αποφάσισε μαζί με δύο μέλη του συγκροτήματος του, τον Thommy Allsup (κιθάρα) και τον Waylon Jennings (μπάσο), να ταξιδέψουν με ένα μικρό αεροπλάνο. Ήταν μάλιστα τέτοιο το κρύο που ο ντράμερ  του Buddy Holly, Carl Bunch, αναγκάστηκε να μεταβεί στο νοσοκομείο και να διακόψει την περιοδεία. Λίγο πριν ξεκινήσουν ο Waylon Jennings παρεχώρησε τη θέση του στον άρρωστο Big Booper ενώ ο Thommy Allsup με τον Richie Valens άφησαν τελικά τη ”θεά τύχη” να αποφασίσει για το ποιος θα επιβιβαστεί, στρίβοντας το νόμισμα και έχοντας νικητή τον τελευταίο.
Λίγα λεπτά μετά την απογείωση και μέσα σε φοβερή χιονοθύελλα, το αεροπλάνο συνετρίβη, με τους τρεις καλλιτέχνες να βρίσκουν τραγικό θάνατο, όπως και ο Roger Peterson, πιλότος του αεροπλάνου. Δυστυχώς  ο νεαρός πιλότος  δεν είχε δίπλωμα για να χειρίζεται “αυτόματα- όργανα καθοδήγησης”, κάτι που έπρεπε να κάνει  λόγω της φοβερής χιονοθύελλας…  Μέσα σε λίγα λεπτά η ζωή και ο θάνατος άλλαξαν χέρια… Ήταν 3 Φεβρουαρίου του 1959.

Ο Buddy Holly, ο Big Booper και ο Ritchie Valens ήταν τρία από τα μεγαλύτερα ταλέντα που ανέδειξε ποτέ η rock ‘n’ roll μουσική. Μέσα σε ελάχιστα χρόνια κατάφεραν να χτίσουν μια τεράστια καριέρα και να επηρεάσουν αμέτρητους καλλιτέχνες.

Ο Buddy Holly (πραγματικό όνομα Charles Hardin Holley) ξεκίνησε την πορεία του μαζί με τους Crickets ( πρώτο τους όνομα …The Beetles), έχοντας παραγωγό τον περίφημο Norman Petty. Μαζί με τους Chuck Berry και Carl Perkins θεωρείται από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές, κιθαρίστες και συνθέτες της δεκαετίας του ’50 και όχι μόνο. Το 1955  όταν  ”άνοιξε” κάποιες από τις συναυλίες του Elvis , αποφάσισε να αφήσει την country και να αφοσιωθεί στο rock’ n’ roll. Αν και βαθιά επηρεασμένος από τον ”βασιλιά”, κατάφερε να φτιάξει το δικό του προσωπικό στυλ κερδίζοντας πολλούς θαυμαστές και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. To 1957 ήρθε η πρώτη μεγάλη προσωπική του επιτυχία με το κλασικό ”Peggy Sue” (No3 στις ΗΠΑ), για να κατακτήσει και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού την κορυφή με το προφητικό ”That’ll Be The Day”.

Λίγο πριν το τραγικό δυστύχημα ο Buddy Holly συντροφιά με ένα κασετόφωνο και μια κιθάρα, ηχογράφησε κάποια κομμάτια που αργότερα επεξεργάστηκαν ηχητικά και κυκλοφόρησαν μετά τον θάνατο του. Μεταξύ αυτών τα περίφημα ”Peggy Sue Got Married” και ”Learning The Game”. Το 2009 κυκλοφόρησε το άλμπουμ ”Down the Line: Rarities”, με alternative takes και demos από εκείνη την περίοδο.

Στην Αγγλία τα τραγούδια του συνέχιζαν να γίνονται επιτυχίες, ενώ ο ίδιος δεν ήταν πλέον στη ζωή! Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ”It Doesn’t Matter Anymore”, το οποίο είχε γράψει ο Paul Anka και έφτασε μέχρι το Νο1. Οι Beatles είναι ένα απ’ τα δεκάδες συγκροτήματα που έχουν αναγνωρίσει την επιρροή του Holly στη μουσική τους. Ήταν μόλις 22 ετών.

Ο Big Booper (πραγματικό Jiles Perry Richardson) είχε γνωρίσει λίγους μήνες πριν μεγάλη επιτυχία με το  ”Chantilly Lace”(No 6 στις ΗΠΑ) και αν και ήταν ο μεγαλύτερος της παρέας (28 ετών), το μέλλον του διαφαίνονταν λαμπρό. Γεννήθηκε, όπως και ο Buddy Holly, στο Τέξας και εκτός από καλός ραδιοφωνικός παραγωγός ήταν και εξαιρετικός συνθέτης. Έγραψε μάλιστα μεταξύ άλλων τα περίφημα ”White Lightning” και ”Running Bear” τα οποία έγιναν τεράστιες επιτυχίες από τους George Jones και Johnny Preston αντίστοιχα.

Ο Μεξικανικής καταγωγής Ritchie Valens (Richard Steven Valenzuela) ήταν μόλις 17 ετών. Παρά το νεαρό της ηλικίας του είχε καταφέρει να φτάσει μέχρι το Νο2 στις ΗΠΑ με την εκπληκτική μπαλάντα ”Donna”. Συνδύαζε ιδανικά τη latin με την rock  ‘n’ roll μουσική έχοντας σαν χαρακτηριστικότερο δείγμα το παραδοσιακό ”La Bamba”, τραγούδι που έπαιξε το δικό του ρόλο στη προσπάθεια μείωσης του ρατσισμού απέναντι στους ισπανόφωνους. Με αυτό το τίτλο μάλιστα γυρίστηκε το 1987 μία ταινία που είχε σαν θέμα τη ζωή του, γνωρίζοντας παγκόσμια επιτυχία και φέρνοντας, υπό τους ήχους των Los Lobos, τα τραγούδια του και πάλι στην επικαιρότητα. Το 1960 κυκλοφόρησε ένα σπάνιο άλμπουμ με live εκτελέσεις του και με τίτλο ”Ritchie Valens In Concert at Pacoima Jr. High”

Ο Buddy Holly σε λίγους μήνες θα γινόταν πατέρας. Μόλις η γυναίκα του έμαθε το τραγικό νέο από τις ειδήσεις, έχασε το παιδί…. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι Ηνωμένες Πολιτείες να απαγορεύσουν τη δημόσια ανακοίνωση των ονομάτων ανθρώπων που έχουν χάσει τη ζωή τους, αν πρώτα δεν έχει ενημερωθεί η οικογένεια τους…Ο Richie από την άλλη, δεν μπόρεσε ποτέ να παντρευτεί την αγαπημένη του Donna, για την οποία έγραψε έγραψε μία από τις ωραιότερες μπαλάντες όλων των εποχών…

Κάποια στιγμή ο Dion εξέφρασε μία διαφορετική εκδοχή για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν λίγο πριν την αναχώρηση του αεροσκάφους. Είπε μάλιστα ότι αυτός είχε στρίψει το νόμισμα με τον Ricthie Valens και ενώ μάλιστα κέρδισε του παραχώρησε τη θέση του επειδή ήταν ακριβό το εισιτήριο. Στο τραγούδι με τίτλο ”Hug My Radiator” ο Dion αναφέρετε στη περιοδεία “Winter Dance Party”

Λίγο μετά το αεροπορικό δυστύχημα, Tommy Dee και Carol Kay, ηχογράφησαν το τραγούδι ”Three Stars”. Ο Eddie Cochran, βαθιά συγκλονισμένος, κυκλοφόρησε το κομμάτι ως έναν ελάχιστο φόρο τιμής στους τρεις αδικοχαμένους καλλιτέχνες. Συνήθιζε μάλιστα να λέει ότι  ζει με ”χρόνο δανεικό”, διότι την τελευταία στιγμή αποφασίστηκε να μην λάβει μέρος μαζί τους στην περιοδεία ! Ο χρόνος του όμως δεν ήταν πολύς… Στις 17 Απριλίου του 1960 τελειώνοντας μία επιτυχημένη περιοδεία στην Αγγλία (μαζί με τον φίλο του Gene Vincent) και κατευθυνόμενος προς το αεροδρόμιο, βρήκε τραγικό θάνατο σε αυτοκινητικό δυστύχημα.

3 Φεβρουαρίου του 1959 λοιπόν ή αλλιώς  ”The day the music died” όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Don Mc Lean στο τραγούδι του  ”American Pie”, περιγράφοντας το τέλος της αθωότητας στη μουσική, το τέλος της πρώτης αγνής και αυθεντικής περιόδου του rock ‘n’ roll…

Κώστας Τζανιδάκης