Sungrazer/Brotherhood Of Sleep 11/3/2012 @ 6DOGS
Θυμάμαι πως μάθαμε για την έλευση των Sungrazer από μία αφισέτα έξω από το 6DOGS όσο περιμέναμε να δούμε τους Samsara Blues Experiment. Αν και τους ήξερα τότε μόνο ως όνομα, οι περιγραφές γνωστών και φίλων, καθώς και το γεγονός πως η συναυλία τους θα διοργανωνόταν υπό την αιγίδα της πάντα ποιοτικής CTS, με έκαναν να τους αναζητήσω και να λυπάμαι που δεν το είχα κάνει νωρίτερα. Στα δύο studio albums τους υπηρετούν με ψυχή το ψυχεδελικό heavy rock, και εφόσον αυτή η μουσική είναι κομμένη και ραμμένη για live καταστάσεις, θεώρησα πως δεν έπρεπε να τους χάσω. Το προσιτό εισιτήριο, χάρη στον επιτυχημένο συνδυασμό CTS και 6DOGS, για μία «ζεστή» μπάντα διέλυσε τους όποιους ενδοιασμούς για ένα μοναχικό live μεταξύ συγγενών και φίλων.
Φθάνοντας νωρίς στο 6DOGS, λίγος ήταν ο κόσμος που είχε βρεθεί για τη συναυλία εκείνο το κυριακάτικο βράδυ. Μέχρι να ξεκινήσει το support group, οι Αθηναίοι Brotherhood Of Sleep, το venue είχε γεμίσει. Οι BOS έφτιαξαν ατμόσφαιρα πριν την εμφάνισή τους, τοποθετώντας κατά το σύνηθες τελετουργικό στο κέντρο της σκηνής έναν ανάγλυφο δίσκο με αναμμένα ρεσώ. Ο μόνιμος μπλε φωτισμός ήταν πάντως το κυρίαρχο στοιχείο στην σκηνική παρουσία τους, καθώς οι φλόγες στα ρεσώ έσβηναν μία προς μία όσο συνέχιζε το live. Λίγα κομμάτια μεγάλης διάρκειας, κυρίως από το εξαιρετικό Dark As Light, σε αργόσυρτο sludge-doom στυλ, έφτιαξαν το κατάλληλο μουσικό υπόβαθρο για να κλείσεις τα μάτια και να αφεθείς στην υπερβατικότητα των riffs τους, ιδιαίτερα με τη συνοδεία του αγαπημένου σου ποτού.
Μετά το τέλος της εμφάνισης των Brotherhood Of Sleep, δεν πέρασε πολλή ώρα μέχρι να ανέβουν στη σκηνή οι τρεις συμπαθείς Ολλανδοί των Sungrazer, αφού πρώτα έστησαν τα όργανά τους στην περιορισμένου εμβαδού σκηνή του venue. Υποκλέπτοντας το περιεχόμενο του setlist, διαπιστώσαμε πως η νύχτα θα ήταν μακρύτερη από το αναμενόμενο: οι Sungrazer θα ερμήνευαν επί σκηνής σχεδόν ολόκληρη τη δισκογραφία τους! Το αποτέλεσμα αυτής της τεχνικής λεπτομέρειας ήταν η αποχώρηση κάποιων οπαδών πριν το τέλος της συναυλίας για να προλάβουν τον τελευταίο συρμό του ηλεκτρικού. Πέρα από αυτό, όλα κύλησαν καλώς στα 110 περίπου λεπτά της συναυλίας.
Όταν δεν ασχολούνταν με τις παραμορφώσεις και τα πετάλια τους, οι Ολλανδοί, με βασικό «εκπρόσωπο τύπου» τον μπασίστα Sander Haagmans, φρόντιζαν να μεταδώσουν την ευχάριστη διάθεσή τους στον κόσμο, δίνοντας την εντύπωση πως περνούσαν καλά μαζί μας και πως ήταν ιδιαίτερα χαρούμενοι που μας επισκέφθηκαν για live. Και ο κόσμος βέβαια περνούσε ωραιότατα και το έδειχνε, κυρίως στο θερμό χειροκρότημα μετά το τέλος του κάθε κομματιού. Ο πηχτός και βαθύς ήχος δεν ήταν ίσως ό,τι πιο «μουσικό» έχει βγει από τα ηχεία του 6DOGS, αλλά τόνισε ακόμη περισσότερο την βαριά ψυχεδελική αίσθηση των Ολλανδών.
Το ενθουσιώδες κλίμα επιβεβαιώθηκε και από το άναμμα ενός τσιγάρου (ας το ονομάσουμε έτσι) θηριωδών διαστάσεων από κάποιον μερακλή μέσα από το κοινό λίγο πριν το τέλος της συναυλίας, το οποίο τσιγάρο προσφέρθηκε στο συγκρότημα και έγινε φυσικά δεκτό (άλλωστε τι Ολλανδοί θα ήταν αλλιώς). Μέσα σε όλα τα παλιά τραγούδια ακούστηκε και ένα ολοκαίνουριο, το οποίο έγινε δεκτό με τον γνωστό «ΟΚ» τρόπο, αφού όλοι περίμεναν να ακούσουν τα πιο γνωστά τους τραγούδια – κάτι που φάνηκε όταν τελείωσε το κανονικό μέρος του σετ με τα δυνατά Zero Zero και Common Believer. Η βραδιά πάντως έκλεισε οριστικά με πιο ατμοσφαιρικό τρόπο, χαλαρώνοντας το κοινό εν όψει της εργάσιμης εβδομάδας που θα ξεκινούσε λίγες ώρες μετά. Η διαδρομή ως το αυτοκίνητο θα είχε ως soundtrack εκείνες τις τελευταίες νότες να αντηχούν στο μυαλό. Ήταν μια σωστή και τίμια βραδιά.
Μιχάλης Κουρής
