Radio Moscow/45Rats 3/5/2012 @ Six DOGS
Ήταν προδιαγεγραμμένο το sold out στη συναυλία των Radio Moscow από τη μέρα της ανακοίνωσης της συναυλίας: με μέγιστη τιμή εισιτηρίου 15 ευρώ η προοπτική να δει κανείς ένα ανερχόμενο συγκρότημα του καιρού μας που έχει δεχτεί εξαιρετικές κριτικές είναι δελεαστική. Τότε φυσικά δεν ήταν γνωστό ότι θα βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο την εποχή του live, άρα η πρόσβαση με αυτοκίνητο στο κέντρο της Αθήνας θα ήταν κάπως δύσκολη εξαιτίας του κλεισίματος των δρόμων για την ομαλή τέλεση των προεκλογικών συγκεντρώσεων – έστω αν κι αυτές μάζεψαν ελάχιστο κόσμο, αλλά η πολιτικοκοινωνική ανάλυση δεν εμπίπτει στους σκοπούς αυτού του κειμένου. Το διαφαινόμενο sold out που αναφέρθηκε στην αρχή, σε συνδυασμό με την χωροταξία του Six DOGS που μάλλον ακατάλληλη είναι για συναυλίες με αθρόα προσέλευση, αντιμετωπίζεται από έναν φανατικό συναυλιόφιλο με έγκαιρη προσέλευση, «πάκτωση» σε μια καλή θέση – εν προκειμένω, ακριβώς μπροστά και αριστερά της σκηνής, σε μικρή απόσταση από τον πάγκο με το merchandise των συγκροτημάτων – και ανύψωση της διάθεσης.
Στην ώρα τους ξεκίνησαν οι Αθηναίοι 45Rats, και όσο εκείνοι έπαιζαν το οργανικό heavy rock τους, ο κόσμος προσερχόταν συνεχώς και γέμισε ασφυκτικά το venue. Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που τους είδα ζωντανά, και αυτή τη φορά μου έδωσαν περισσότερες αφορμές να τους προσέξω. Ήταν πραγματικά εξαιρετικοί, όχι μόνο ως ζέσταμα για τους headliners αλλά και ως αυτόνομη οντότητα. Παρουσιάστηκαν πιο δεμένοι, παρότι ένα-δυο λαθάκια έδειχναν ότι θέλουν ακόμη λίγη δουλειά για να φτάσουν στο ανώτατο επίπεδο. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε δικαιολογημένα θερμά μετά από κάθε ψυχωμένη εκτέλεση κομματιού τους, κι εκείνοι ευχαριστούσαν αμήχανα με ανυπομονησία για να παίξουν την επόμενη νότα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Radio Moscow – για να μην υπάρχει σύγχυση, εξ Iowa ορμώμενοι – επισκέπτονται τη χώρα μας. Πλέον τους συνοδεύουν τα νωπά «μπράβο» από το πολύ καλό The Great Escape Of Leslie Magnafuzz. Και μόνο τα εξώφυλλά τους να δει κανείς, θα καταλάβει πως πρόκειται για ένα συγκρότημα που διαχειρίζεται εικόνες ήχων των ψυχεδελικών 70s. Αυτό όμως που δεν φανερώνει ούτε η οικιακή ακρόαση των δίσκων είναι πόσο καλοί είναι στα live τους. Δυνατοί, με πολλά bpm για το ύφος, ορεξάτοι αν και στατικοί σχετικά, με «αναλογική» αίσθηση του ήχου τους (πολύ καλής ποιότητας η ηχητική απόδοση, παρεμπιπτόντως) και προπάντων με πολύ καλά τραγούδια στη φαρέτρα τους, έδωσαν ένα τίμιο show για 80 λεπτά. «Λίγα είναι», θα σκεφτείτε. Μαζί σας κι εγώ, όμως το άτυπο όριο των 90 λεπτών είναι περισσότερο ψυχολογικό παρά ουσιαστικό.
Ωστόσο ο μέσος όρος ηλικίας και η διάρθρωση του κοινού μάλλον έκανε εντύπωση σε σχέση με τη μουσική του γκρουπ. Εκεί που θα περίμενε κανείς τριαντάρηδες-σαραντάρηδες και βάλε με πυκνά μούσια και αραιά μαλλιά, οι πλέον φανατικοί ήταν πολύ νεότεροι και μάλλον clean cut (οι άντρες) καθώς και ωραιότατες δεσποινίδες που ενίοτε ζαχάρωναν κιθαρίστα και ντράμερ. Το βασικό είναι ότι αυτό το κοινό δημιούργησε ένα συγκρατημένα αποθεωτικό κλίμα για τους αμερικανούς, δείχνοντας για ακόμη μία φορά πόσο σημαντική είναι η συμπεριφορά του κοινού σε μία ζωντανή εμφάνιση: όταν έχεις το κοινό με το μέρος σου, ακόμη και με μέτρια απόδοση μπορείς να προσφέρεις μια αξιομνημόνευτη συναυλία για τους παριστάμενους. Καμία σχέση με μετριότητα, βέβαια, όσο αφορά αυτή την εμφάνιση των Radio Moscow. Οι οποίοι έδειχναν ότι διαθέτουν την κατάλληλη παιδεία για να παρουσιάσουν με πειστικότητα τις δικές τους ψυχεδελικές συνθέσεις, τα δικά τους βαριά blues, ακόμη και να απλώσουν τα κιθαριστικά τους σόλι χωρίς να φοβούνται κατηγορίες περί αναχρονισμού.
Πολλές φορές μετά από live σκληρών αναβιωτών του 70s rock ήχου μένω με μια εντύπωση ελαφρώς ανικανοποίητου, όχι γιατί η συναυλία δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου, αλλά γιατί νιώθω πως παρακολούθησα κάτι που θα μπορούσε να υπάρχει αυτούσιο σε παρελθόντα χρόνο. Αντίθετα, στη συναυλία τους οι Radio Moscow μου έδωσαν την επίγευση ενός παλαιωμένου κρασιού που δεν έχει μεστώσει και συνεχίζει να ωριμάζει μπαίνοντας σε νέο βαρέλι ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ανανεώνοντας έτσι τα αρώματά του.
Μιχάλης Κουρής
