Κακά τα ψέματα, είστε πλέον μια μπάντα που έχει παίξει σε αρκετά festival σε Ελλάδα αλλά και Εξωτερικό. Νιώθετε τα συναισθήματα σας να αλλάζουν κάθε φορά; Αυτό σας κάνει πιο δυνατός αλλά με άγχος;
Η αλήθεια είναι πως έχουμε παρατηρήσει πώς όταν παίζεις σε festival είτε είναι στο εξωτερικό είτε είναι στην χώρα μας υπάρχουν κάποιες συναισθηματικές καταστάσεις, τις οποίες προπαθούμε να τις διαχειριστούμε. Υπάρχουν οι περιπτώσεις όπου οι διοργανωτές είναι εξαιρετικοί άνθρωποι και επαγγελματίες και σε σέβονται απόλυτα. Σε βλέπουν σαν έναν επαγγελματία που έχει έρθει να κάνει την δουλειά του, επομένως σου παρέχουν καλό backline για να παίξεις καλά, καλά δωματια για να μείνεις και προμοτάρουν μέχρι τελικής πτώσεως το event τους για να έχεις έναν γεμάτο χώρο να παίξεις…Τότε νιώθεις χαρά και όλα είναι εύκολα.
Αντίθετα υπάρχουν και διοργανωτές που είναι ότι να ναι…Θα φτάσεις μια μέρα πριν το show και δεν θα ξέρεις όχι τι είδους backline έχουν αλλά αν υπάρχει backline γενικά…Δεν επικοινωνούν μαζί σου καθόλου σε αφήνουν μετέωρο να τσεκάρεις όλα τα φανταστικά σενάρια που μπορούν να περάσουν από το μυαλό σου και τελικά κάνεις gigs που ουσιαστικά τα έχουν χτίσει οι μπάντες παρά αυτοί…Εκεί νιώθεις θυμό, άγχος, ένα αίσθημα αδικίας γιατί βλέπεις 5 μπάντες να δουλεύουν σαν μία με τόσο μεράκι για να βοηθήσουν η μία την άλλη και όλα αυτά για να μην παίρνουν ούτε μία δεκάρα, γιατί αυτή την δεκάρα την παίρνει ο καληνυχτάκιας ο διοργανωτής που το μόνο που έκανε ήταν ένα event στο facebook.

Και σε πιο εξτρεμιστικές περιπτώσεις έχεις και τους διοργανωτές που σε έχουν διαγράψει τελέιως, σου φέρονται σαν σκουπίδι και σε πετανε κυριολεκτικά στον δρομο και σου λενε «βρες τα όλα μόνος σου…προβλημά σου!»…Ε! εκεί δεν νιώθεις και τίποτα γιατί δεν πιστεύεις αυτό που ζεις εκείνη την στιγμή απλά αποδέχεσαι ότι θα κοιμηθέις σε ένα παγκάκι με βάρδιες για να φυλάς τα πράγματα και λες «What the F**k is happening?».
Όσον αφορά τους Project Renegade…Είμαστε μπάντα που απο την πρώτη στιγμή για κάποιο περίεργο λόγο ήμασταν σαν οικογένεια, οπότε και στις πιο δύσκολες καταστάσεις παντά γελάμε με κατι τέτοια και τα διακωμωδούμε όλα.

Ναι θα τσαντιστούμε και όταν θα μας πούνε το επικό «All good?» «Νο it sucked» αλλά αυτό είναι επειδή δεν πρέπει πια μόνο οι μουσικοί να βρίσκονται κατω απο την κρίση του κοινού…πρέπει να αξιολογούνται και οι διοργανωτές!
Οσον αφορά το άγχος, νομίζω όλοι έχουμε μια ανυπομονησία πριν ανέβουμε αλλά γενικά δεν ήμασταν ποτέ αγχωμένοι πάνω στην σκηνή ουτε κάτω. Μας αρέσει να παίζουμε και να παρουσιάζουμε την δουλειά μας μπροστά σε κόσμο, το ‘χούμε κάνει μπροστά σε 2.500 χιλιάδες άτομα (ή 2.000 δεν θυμάμαι) και το χούμε κάνει και σε 2.5 άτομα χαχα! Το Μindset δεν αλλάζει! ‘Οσο στον κόσμο τους και να ειναι οι διοργανωτές (όπως λέγαμε πιο πριν), όσο εύκολα να είναι τα πράγματα, όσα συναισθήματα και να αλλάζεις σε κάθε live, υπάρχει μία σταθερά που μένει και αυτά είναι ότι όταν έρθει η ώρα να ανέβουμε δίνουμε το 1.000% του εαυτού μας, γιατι σεβόμαστε οποιονδήποτε αφιέρωσε τον χρόνο να πάρει ένα εισιτηρίο για να δει το event. Γενικά είμαστε η λάθος μπάντα να τσαντίσεις γιατί είμαστε πολύ ευέξαπτοι άνθρωποι και αν φτάσουμε στο σημείο έκρηξης μας θα ανέβουμε με στόχο να τους κάνουμε όλους να φανουν κουρασμένοι, δεύτεροι και καταϊδρωμένοι χαχαχα!

Ας ξεκινήσουμε με την τελευταία σας συμμετοχή στο Rock ‘n’ Iasi Open Air, το Milady Metal Festival κ.α. Πως νιώσατε επάνω στη σκηνή με όλο αυτόν τον κόσμο να σας χειροκροτά και να σέβεται τη δουλειά σας;
Από ότι κατάλαβες και πρίν ο πιο σημαντικός παράγοντας για εμάς είναι το κοινό. Το κοινό ήρθε να δει ένα metal show…Αυτό δεν σημαίνει οτι επειδή θα βάλουν τα χέρια τους μαζί οτι χαίρονται με αυτό που βλέπουν, πρέπει να το βλέπεις στα μάτια τους, να το ακούς στις φωνές τους. Νομίζω ότι και στις 2 περιπτώσεις (ένα live σε ένα μικρό κλαμπ που χώραγε λίγο κόσμο και ένα Open air με πάρα πολύ κόσμο) κάναμε καλή δουλειά και κερδίσαμε το κοινό αντιπροσωπεύοντας παράλληλα την μπάντας μας αλλά και την σκηνή μας. Είναι πολύ περίεργο το συναίσθημα του να κοιτάς κάτω και να βλέπεις την έκπληξη του κόσμου γιατί συνειδητοποιούν οτι βρήκαν κάτι που τους ενδιαφέρει. Πιστεύω για πολλους είναι πολύ εύκολο να χαθούν μέσα στην σφαίρα τους self importance τους και να νομίζουν οτι είναι σημαντικοί ή είναι κάποιοι…Έχω μιλήσει για αυτο το θέμα με όλα τα μέλη της μπάντας μου κ όλοι νιώθουμε το ίδιο πράγμα…Ένα αίσθημα αποδοχής και χαράς γιατί με το χειροκρότημά τους και τον σεβασμό τους μας επιβεβαιώνουν οτι «Εδώ ανήκουμε και αυτό είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε». Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα να νιώθεις οτι ανήκεις κάπου!

Περιμένατε ποτέ να κάνετε ένα tour ανά την Ευρώπη;
Χμ…σίγουρα ξέρω οτι το ονειρευόμασταν και σχεδιάζουμε να κάνουμε ένα εκτενές tour με πολλά dates σε κάποια φάση αλλα προέχουν άλλα βήματα πριν απο αυτό…Το να ταξιδεύεις και να βλέπεις τον κόσμο, τις διαφορετικές κουλτούρες που υπάρχουν εκει έξω, πως χειρίζεται κάθε λαός το χιούμορ είναι απο τα πιό όμορφα πράγματα που μας προσφέρει η μουσική…όταν ξεκινάς και είσαι 4 παιδιά που τζαμάρουν σε ένα υπόγειο σίγουρα δεν νομίζεις οτι κάτι τέτοιο θα γίνει αλλα σιγά σιγά με το να μπαίνεις στους κύκλους τις σκηνής, μαθαίνεις πως λειτουργεί η βιομηχανία και βλέπεις ότι όλα έιναι δυνατά απλά θέλει πολυ προσοχη στην ποιότητα του εγχειρήματος σου και γενικά πάρα μα πααααρα πολύ δουλειά και αφοσίωση!

Ποια στιγμή ήταν αυτή που σας συγκίνησε και σας έδεσε σαν συγκρότημα;
Πολύ καλή ερώτηση για να ξεκαθαριστούν κάποιες λανθασμένες εντυπώσεις.Ο κόσμος νομίζω πρέπει να ξεφύγει λίγο απο την hollywood εντύπωση που έχει για τις μπάντες. Οι στιγμές που μας δένουν δεν είναι όμορφες στιγμές τύπου ταινία… Όταν πετυχαίνει μια μπάντα κάτι, ας πάρουμε για παράδειγμα όταν ανοίξαμε για τους Bullet for my valentine…H μπάντα ένιωσε λες και έβλεπε το παιδί της να σηκώνεται και να περπατάει απο εκεί που μπουσουλούσε…Για να φέρουμε όμως το «παιδί μας» σε αυτο το σημείο πρέπει να είμαστε ενωμένοι και δεμένοι απο πιό πριν. Οι στιγμές που μας δένουν είναι οι δύσκολες στιγμές που περνάμε μαζι…Όταν κάποιος περνάει δύσκολα και πέφτουμε όλοι απο πάνω του να τον στηρίξουμε, όταν κολλάμε σε ένα κομμάτι και μας σπάνε τα νεύρα και πέφτει η αυτοπεποίθηση μας και εν τέλει το ολοκληρώνουμε και το ακούμε και υπηρετεί το όραμά μας, όταν είμαστε στην μέση του πουθενά και κάποιος γυρνάει διακόπτες και η μπάντα θα του πει οτι όλα θα γίνουν γιατί έχουμε ο ένας τον άλλον ( Και αυτά έιναι και απο τα πιο light παραδείγματα που έχω σκέψου)… Είναι αυτές οι δύσκολες στιγμές όπου ερχόμαστε σαν φίλοι και σαν μπάντα για να τα περάσουμε όλα όλοι μαζί που μας δένουν μεταξύ μας…Όταν ζεις κατι μεγάλο και βιώνεις μια επιτυχία σίγουρα έρχεσαι πιο κοντά και με το άλλον και όπως είπες και εσύ συγκινείσαι, αλλά δεν έρχεσαι τόσο κοντα όσο όταν έχεις περάσει ένα τεράστιο κύμα αναταράξεων με τον άλλον και τον κοιτάς στα μάτια και συνειδητοποιείς ότι αυτ’ος είναι «ο/η αδερφός/η μου και θα ναι στο πλάι μου ότι και να συμβεί».

Που βρίσκεστε με το «ORDER OF THE MINUS»;
Αυτή την στιγμή είμαστε σε διαδικασία μίξης των κομματιών, ακούμε τα κομμάτια και κάνουμε τα τελικά revisions για να προχωρήσουμε σιγά σιγά στο mastering του δίσκου. Δουλεύουμε με έναν εξαιρετικό και πάρα πολυ ταλαντούχο παραγωγο ο οποίος – προσωπικά – με εκπλήσσει κάθε μέρα όλο και περισσότερο, συν τοις άλλοις είμαι μεγάλος fan του όποτε για εμένα είναι και ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Από κει και πέρα ο δίσκος ηχητικά έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες μας, είναι εκατομμύρια φορες καλύτερος απο ότι περιμέναμε και η μπάντα έιναι ενθουσιασμένη πολύ με το αποτέλεσμα. Είμαστε πολύ punk rock (ιδεολογικά μιλώντας) μερικές φορές σαν μπάντα και το χει πιάσει αυτό χωρίς καν να του το πούμε οπότε όταν πρέπει δίνει μια αντίστοιχη επιθετικότητα στην παραγωγή, η οποία δένει τέλεια με την σύνθεσή μας! Πάνω απο όλα πετύχαμε ακριβώς αυτό που θέλαμε να πετύχουμε με αυτόν τον δίσκο και ευελπιστούμε όταν θα βγει να είναι ένα ευχάριστο άκουσμα και μια βοήθεια για οποιονδήποτε ενδιαφέρεται!

Θα δούμε σύντομα κάποιο βίντεο;
Θα δείτε όσον το δυνατόν συντομότερα το πρώτο βίντεο (δεν το τρέχουμε αυτή την στιγμή αλλά με το release θα είναι η πρώτη μας προτεραιότητα οπότε θα έρθει σχεδόν πακέτο) και αν όλα πανε σύμφωνα με το σχέδιο μας όχι κάποιο αλλά κάποια βίντεο!

Επόμενος σταθμός;
Ότι κάνουμε πάντα, ήδη γράφουμε καινούργια κομμάτια, ευελπιστούμε να δουλέψουμε αρκέτα βίντεο για το άλμπουμ και αν όλα πάνε καλά θα υπάρξουν και κάποιες εμφανίσεις δίπλα σε καλά όνοματα της σκηνής μας. Busy busy busy!!!

Για την γυναίκα της παρέας τώρα: Ειλικρινά και με το χέρι στην καρδιά, είναι δύσκολο να συνυπάρχεις με τους υπόλοιπους και να ταξιδεύεις μαζί τους; Σε προσέχουν όσο θα έπρεπε ή τους κυνηγάς;
Χαχαχαχα καθόλου δύσκολο! Ίσα ίσα περνάμε πολύ ωραία στο τουρ. Κάτι σαν πενταήμερη μπορώ να πω! Είμαστε πολύ προσηλωμένοι και οργανωμένοι για να γίνει σωστά και καλά το λάιβ. Προφανώς και γίνονται διάφορα ευτράπελα αλλά αυτά μετατρέπονται σε ωραίες ιστορίες που τις λέμε μετά και γελάμε. Είμαστε πολύ δεμένοι όταν βγαίνουμε έξω αφού έχουμε μόνο ο ένας τον άλλο στην ουσία. Και πίστεψέ με όταν πηγαίνουμε για τουρ στο τέλος όλοι μυρίζουμε το ίδιο!

OFFICIAL LINKS

Facebook: https://www.facebook.com/prenband

Twitter: https://twitter.com/Proj_Renegade

ReverbNation: https://www.reverbnation.com/projectrenegade

Bandcamp: https://projectrenegade.bandcamp.com

Spotify: 

SoundCloud: https://soundcloud.com/projectrenegade

iTunes: 

Google Play:

Amazon:

Microsoft Groove:

Deezer:

Pressure (Official Video)

https://www.youtube.com/watch? v=Fb_A8Wx6oH8&t