Nouvelle Vague
06-09-11
Τεχνόπολις, Γκάζι

Τελικά ούτε τις καθημερινές δεν μπορείς να βρεις να παρκάρεις στο Γκάζι. Δεν λέω πως δεν άργησα να ξεκινήσω, όμως το παρκάρισμα ήταν ένα αρκετά δύσκολο task. Δεν ήταν το εξωφρενικό νούμερο των θεατών που δημιούργησε το αδιαχώρητο στο Γκάζι αλλά η “κρίση” που κρατάει τον κόσμο κλεισμένο σπίτι του..

Τίποτα πιο ταιριαστό για αρχές φθινοπώρου λοιπόν, ένα live των Nouvelle Vague που αθώο παιδί και ‘γω για πρώτη φορά παρευρέθησα. Η ώρα έναρξης ακριβέστατη. Ο ήχος άριστα δέκα. Το συγκρότημα άριστα εκατό.

Οι Nouvelle Vague είναι μπάντα διασκευών. Διασκευές που δίνουν τελείως διαφορετική διάσταση στα αυθεντικά τραγούδια. Από τον κρουστό/drummer, στην ακουστική, το μπάσο οδηγητή, τα synth (λίγο πιο δυνατά στη μίξη δεν θα με χάλαγε) και τα φωνητικά. Αυτά τα γυναικεία φωνητικά, που τραγούδια ερμηνευμένα στην πλειοψηφία τους από άντρες, δίνουν μια πιο εύπεπτη ακρόαση στο μέσο – άφησα το ποτό μου στο απέναντι μαγαζί και πετάχτηκα για μία γρήγορη συναυλία – ακροατή. Είναι απόλυτο αλλά δυστυχώς το κοινό δεν συμβάδιζε με το πάθος που έβγαζαν οι τραγουδίστριες επί σκηνής. Δεν νοείται στο Ever Fallen In Love With Someone να κουνιούνται μόνο 10 μετρημένα κεφάλια. Όλοι διασκέδαζαν, αλλά ελάχιστοι το “ένιωθαν”. Όσο και να προσπαθούσε με τα ex-boyfriend’s ελληνικά της η τραγουδίστρια να συνεπάρει το κοινό, μόνο ελάχιστα χαχανίσματα ακουγόντουσαν.
 
Με καθοδήγηση αγαπητής συνακροάτριάς μου τα αναφωνήματα γίνανε χαμηλοφώνως και ακολούθησε δεύτερο encore με αποκορύφωμα το This is not a love song.

Ωραία βραδιά, ωραία παρέα.

Εις νεωτέρας..

Νίκος Σουλαντίκας