Πρόσφατα κυκλοφόρησε το προσωπικό σου άλμπουμ ΄΄THE DUCKTAIL TIP OF THE ICEBURG ΄΄. Θα ήθελες να μας πεις λίγα λόγια για την επιλογή αλλά και το ύφος των τραγουδιών?

Τα περισσότερα από τα τραγούδια αυτού του άλμπουμ είναι προσωπικές συνθέσεις (κάποια τα είχα γράψει εδώ και χρόνια) και 4 εξ’αυτών είναι διασκευές σε αγαπημένα Rock & Roll  κομμάτια. Το ύφος του άλμπουμ θα έλεγα ότι είναι αυθεντικό Rock & Roll και Rockabilly! Το σύνολο συμπληρώνουν 2 ερωτικές doo wop μπαλάντες! Ο ήχος προσπάθησα να είναι ένας συνδυασμός νέου με παλιό όμως feeling! Νομίζω ότι πρόκειται για μια πολύ καλή και ολοκληρωμένη δουλειά με αρκετά καλό ήχο και καλή επιλογή κομματιών!

 

Που μπορεί να βρει κάποιος το άλμπουμ στο διαδίκτυο?
Σε όλα τα sites πώλησης ψηφιακών δίσκων itunes -rhapsody -amazon.mp3 -spotify -emusic και άλλα και σε  όσους ψάχνουν το φυσικό cd μπορούν να το προμηθευτούν μόνο μέσω του amazon.com

 

Ποιοί είναι οι πέντε καλλιτέχνες που σε έχουν επηρεάσει περισσότερο και γιατί?
Μμμ.. μόνο 5??? Να ξεκαθαρίσω ότι στον τρόπο που ερμηνεύω και γράφω σίγουρα έχω επηρεαστεί από πάρα πολλούς μουσικούς θα προσπαθήσω όμως να σταθώ στους βασικότερους…
ΟΚ ας πούμε σίγουρα πρώτος όλων ο Ελβις για την πληθώρα των τραγουδιών του, τις καινοτομίες του αλλά και την αξεπέραστη φωνή και ερμηνεία του σε κάθε είδος μουσικής που αυτομάτως και υποσυνείδητα πέρασε στο DNA μου.
Μετά ο Eddie Cochran γιατί έγραφε ο ίδιος πολλά από τα τραγούδια του και έπαιζε ο ίδιος κιθάρα..ήταν performer και songwritter
Ο Johnny Burnette για το ωμό Rockabilly που τραγούδησε στις αρχές με το θρυλικό Rock & Roll Trio (ακατέργαστο, αυθεντικό, άγριο!!) αλλά και τις όμορφες pop μελωδίες που μας έδωσε στην συνέχεια!
Ο Crazy Cavan που σίγουρα υπήρξε σημείο αναφοράς στα teddy boy ακούσματα μου με την εισαγωγή του crazy rhythm!
Και σίγουρα ο Roy Orbison για τον τρόπο που έγραφε μπαλάντες οι οποίες ήταν εξαιρετικές και όχι πάντα με την στάνταρ δομή που γνωρίζουμε!
Εκτός αυτών των πέντε βέβαια μέσα στις βασικές μου επιρροές θα ήταν ατόπημα να μην προσθέσω τον Gene Vincent που με επηρέασε εξαιρετικά στα rockabilly ακούσματα μου αλλά και τον Dean Martin με τον Frank Sinatra οι οποίοι σίγουρα με επηρέασαν ερμηνευτικά σε ερωτικά τραγούδια παντός είδους (και φυσικά Easy Listening!)

 

 

Σε δεκάδες χώρες του εξωτερικού υπάρχει μία τεράστια Rockabilly σκηνή, σε αντίθεση με τη χώρα μας, που νομίζω ότι είναι πολύ πίσω. Που νομίζεις ότι οφείλεται αυτό?
Αυτό είναι καθαρά έλλειψη μουσικής παιδείας και κουλτούρας της Ελλάδος. Βλέπεις όταν το Rock & Roll σάρωνε ολόκληρο τον Δυτικό κόσμο (ΗΠΑ και Ευρώπη) την δεκαετία του ’50 εδώ στην Ελλάδα ήμασταν πολύ πίσω. Προσπαθούσαμε ακόμη να μαζέψουμε τα κομμάτια μας από τον καταστροφικό εμφύλιο και υπήρχε πείνα. Ο κόσμος έφευγε στην ξενιτιά για να ζήσει. Οπότε ποτέ δεν αγαπήθηκε εδώ το Rock & Roll!
Kαι αφού δεν έγινε τότε-στην γέννηση του- δεν θα γινει ποτέ. Ο έλληνας δεν γνωρίζει τι πάει να πει Rock & Roll. Του λες για τον Ελβις και νομίζει οτι ο Ελβις ειναι μόνο το “Love Me Tender”και το “Viva Las Vegas”, άντε στην καλύτερη περίπτωση και το “Blue Suede Shoes” (που κανείς δεν γνωρίζει ότι το αυθεντικό είναι του Carl Perkins). Γνωρίζουν το “Jailhouse Rock” περισσότερο από τους Blues Brothers παρά απο τον Elvis.. Τι να πούμε από εκεί και ύστερα…υπάρχει ασχετοσύνη σε μεγάλο βαθμό. Δεν γνωρίζουν βασικά πράγματα απο το Rock & Roll. O άλλος πάει να μάθει κιθάρα γιατί θέλει λέει να μάθει να παίζει όπως πχ ο Ritchie Blackmore των Deep Purple ή o Joe Satriani ή ο οποιοσδήποτε και δεν γνωρίζει ποιος είναι ο Chuck Berry λες και ο Satriani ή ο Blackmore και όλοι οι άλλοι ροκάδες ή πανκροκάδες ή οτιδήποτε θα ασχολούνταν ποτέ με την κιθάρα αν δεν υπήρχε ο Chuck Berry, o Eddie Cochran, o Cliff Gallup, ο Scotty Moore κλπ κλπ…
Στην χώρα μας τους ροκαμπιλάδες δεν μπορούν να τους δεχτούν σαν άποψη όπως στο εξωτερικό, ότι δηλαδή μας εκφράζει κάτι το παλιό μεν το οποίο όμως διαρκώς ανανεώνεται με νέα μουσικά σχήματα και είναι τρόπος ζωής. Εδώ μας βλέπουν σαν εξωγήινους και αν δεν μας κοροϊδεύουν πίσω από την πλάτη μας, στην καλύτερη περίπτωση,  μας κοιτάζουν σαν αξιοθέατο…
Για αυτό λέω, γίνεται μια προσπάθεια αξιόλογη από ελληνικές μπάντες να παίζουν την μουσική μας, να κάνουν events ώστε ο κόσμος να μαθαίνει και όσοι θέλουν μαθαίνουν όντως..αλλά είμαστε και νομίζω πως πάντα θα είμαστε, πολύ πίσω σε σχέση με το εξωτερικό.

 

Πιστεύεις ότι η μουσική αλλά και η γενικότερη κουλτούρα των 50s, μπορεί να μιλήσει και πάλι στις καρδιές της σημερινής νεολαίας, το ίδιο δυνατά όπως και τότε?

Κοίταξε υπάρχει μια στροφή στο παλιό και το είδαμε αυτό γιατί υπάρχει μια επιστροφή σε τάσεις ρετρό και στην μόδα και στην μουσική (όπως έγινε με το swing πρόσφατα).
Το Rock & Roll βέβαια είναι πιο εξειδικευμένο και πιο επαναστατικό από οτιδήποτε άλλο υπήρξε ή θα υπάρξει ποτέ μουσικά!
Νομίζω όμως ότι πάντα θα ασκεί μια περίεργη γοητεία στον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι “εκλεψαν” στοιχεία απο το Ροκ εν Ρολ..απο τα μαλλιά, το ντύσιμο, τα πάντα..
Πιστεύω ότι ναι μπορεί να μιλήσει σε ένα βαθμό στις καρδιές των νέων διότι είναι  η “απόλυτη” νεανική μουσική, καμία μουσική ποτέ δεν έκανε τέτοια επανάσταση όπως το Rockabilly και καμία μουσική ως τότε δεν είχε εστιάσει σε θέματα εφήβων, σχολείο, σχολικοί έρωτες, αμάξια, πάρτυ, τα πάντα υπάρχουν εκεί σε άψογο συνδυασμό μουσικής και στίχων! Παράλληλα συνδυάζει και μια αγνότητα η οποία υπήρχε εκείνη την εποχή, αγνότητα η οποία βγαίνει στην μουσική και η οποία σήμερα δυστυχώς έχει χαθεί απο τις ζωές μας…
Για να γίνει όμως αυτό στην χώρα μας πρέπει να επικοινωνηθεί σωστά και να υπάρξει και μια προώθηση και από τα ΜΜΕ, από το Ραδιόφωνο, την Τηλεόραση κλπ..Οι ελληνικές μπάντες παλεύουν μόνες τους με τα κύματα και τα καταφέρνουν να στέκονται αξιοπρεπώς αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να  ακουστεί αυτή η μουσική σε πολλούς νέους εκεί έξω που δεν την έχουν ακούσει ποτέ. Το ιντερνετ δεν είναι αρκετό..

 

Τα μελλοντικά σχέδια των Breathless αλλά και τα δικά σου?
Εντάξει τα δικά μου συμβαδίζουν με αυτά των Breathless! Μπορεί να δισκογραφώ και μόνος μου πλέον με την βοήθεια του διαδικτύου αλλά το μεγάλο και κύριο μέλημα μου είναι πάντα οι Breathless.
Στην προσωπική μου δισκογραφία μετά από το “DUCKTAIL ON THE TIP OF THE ICEBURG” έρχεται ενα καινούργιο single (μια δική μου μπαλάντα) τον ερχόμενο Μάιο ή Ιούνιο.Το επόμενο προσωπικό μου άλμπουμ θα αργήσει και μάλλον θα είναι μια συλλογή παλιών ερωτικών τραγουδιών που πάντοτε ήθελα να τραγουδήσω, πιθανόν να κυκλοφορήσει στα τέλη της χρονιάς.
Όσον αφορά τους Breathless επιτέλους το δεύτερο πολυ-αναμενόμενο album μας θα κυκλοφορήσει σε λίγους μήνες (πιστεύω πριν τον Σεπτέμβριο) και αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να οργανωθούν αρκετές νέες εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα καθώς και ενα καινούργιο κλιπάκι για την προώθηση του δίσκου.
Θα κυκλοφορήσει από την On Stage Records σε CD και σε βινύλιο και θεωρώ ότι πρόκειται πραγματικά για μια πολύ καλή δουλειά, για ένα πάρα πολύ καλό σύνολο τραγουδιών με πολύ καλά παιξίματα και ανυπομονούμε όλοι στην μπάντα για την κυκλοφορία του!!

 

Που μπορούμε να σας βρούμε στο διαδίκτυο?

Στο facebook στις εξής σελίδες
Breathless:
https://www.facebook.com/pages/Breathless/238519496214019?ref=hl

https://www.facebook.com/breathlessband.greece?fref=ts

Και όσον αφορά την προσωπική μου δισκογραφία και τα νεα μου στις εξής
σελιδες στο facebook
https://www.facebook.com/pages/Manos-Wild/490615761074222?ref=hl

Καθώς και στο επίσημο site μου
www.manoswild.com

Ευχαριστώ θερμά για τη συνέντευξη που μας παραχώρησες
Εγώ σε ευχαριστώ!

 

Τζανιδάκης Κων/νος