Πολλοί άνθρωποι της γενιάς των middle 80’s-early 90’s και όχι μόνο, που ασχολούνταν με τον χώρο της metal σκηνής, αν γινόταν ένα γκάλοπ για το ποια συγκροτήματα επηρέασαν τα ακούσματά τους ή ακόμα και τις μουσικές τους επιρροές, σε μεγάλο ποσοστό θα συμπεριελάμβαναν και τους Helloween μέσα σε αυτά. Ώντας ένας εκ της άνωθεν κατηγορίας, δεν μπορούσα παρά να βρισκόμουν το Σάββατο στις 9 Μαρτίου στο Fuzz Club, για να παρακολουθήσω για άλλη μια φορά τους Helloween και Gamma Ray μαζί επί σκηνής και τον κύριο Kai Hansen, να παίζει δίπλα στον Weikath.

Έτσι λοιπόν κατηφορίσαμε στο Fuzz Club και γύρω στις 19.30 ήμασταν απέξω, με τον κόσμο να συρρέει συνεχώς, κάτι που προμήνυε ότι το Fuzz θα ήταν ασφυκτικά γεμάτο…….όπερ και εγένετο. Μπήκαμε με τη σειρά μας μέσα πιάσαμε τη θέση μας και περιμέναμε με αδημονία το ταξίδι στο power metal από τους διδάξαντες του είδους.
Την βραδιά άνοιξαν στις 20.00 οι Βραζιλιάνοι Shadowside, σε ένα κυριολεκτικά πνιγμένο από κόσμο Fuzz. Ο ήχος δεν ήταν ιδιαίτερα καλός, μάλλον μέτριος θα λέγαμε, χωρίς αυτό να οφείλεται στην μπάντα, αλλά σε τεχνικούς κυρίως λόγους, όπως συμβαίνει κλασσικά σχεδόν πάντα στην Ελλάδα. Οι συνθέσεις των Shadowside, που μετρούν 3 προσωπικές δουλειές, ήταν άνω του μετρίου, αλλά όχι τίποτα το ιδιαίτερο, με εξαίρεση την φωνάρα της τραγουδίστριας Dani Nolden, η οποία ήταν εξαιρετική και μας χάρισε και μια αξιοπρεπέστατη διασκευή του Ace of Spades των Motorhead. Σειρά είχε η παρέα του άρχοντα του ευρωπαϊκού power metal, Kai Hansen.

Οι Gamma Ray ανέβηκαν επί σκηνής γύρω στις 21.00 και ο κόσμος άρχισε να χτυπιέται στο ρυθμό του “Anywhere in the Galaxy”, αποθεώνοντας και ζητωκραυγάζοντας τον Kai Hansen, ο οποίος όπως μας τόνισε ήταν άρρωστος, κάτι που δεν φάνηκε σχεδόν καθόλου σε όλη την διάρκεια της βραδιάς, αφού οι τσιρίδες και τα high-pitch vocals, δεν έλειψαν επ’ ουδενί.Ο ήχος οφείλουμε να πούμε σε αυτό το σημείο έιχε βελτιωθεί αρκετά αλλά πάλι είχαμε πολύ δρόμο μπροστά μας!

Οι Gamma Ray με τον καινούργιο τους πλέον drummer, Michael Ehre, ο οποίος φάνηκε να έχει ενσωματωθεί πλέον για τα καλά με τη νέα του μπάντα, κινήθηκαν κυρίως στις τελευταίες τους δουλειές παίζοντας και δυο ακυκλοφόρητα κομμάτια, το “Master Of Confusion” και το “Empire Of The Undead”, αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις, σε ένα Fuzz που έβριθε από κόσμο.

Βέβαια δεν μπορούσαν να λείπουν και στιγμές όπως τα “Men, Martians and Machines”, “Gamma Ray”, “Send me a Sign”, που πόρωσαν τον κόσμο σε ικανοποιητικό βαθμό, όχι τόσο όμως όπως η διασκευή των Helloween “Future World”, που εκεί κυριολεκτικά έγινε Ο ΠΑΝΙΚΟΣ……
Γενικά οι Gamma Ray και ο Kai, ικανοποίησαν σε μεγάλο βαθμό το ελληνικό κοινό, αλλά δεν είχαν τελειώσει ακόμα……. η νύχτα μόλις είχε αρχίσει να παίρνει φωτιά. Μοναδική ένσταση το ότι δεν έπαιξαν τίποτα από το πρώτο Land of the Free……

Setlist:  Anywhere In The Galaxy / Men, Martians and Machines / The Spirit / Gamma Ray / Master Of Confusion / Empire Of The Undead / Empathy / Rise / Future World (Helloween Cover) / To The Metal / Encore: Send Me A Sign

 Η ώρα που όλη περιμέναμε είχε έρθει. Λίγη ώρα μόνο αναμονής για να στηθεί το stage και εξ αίφνης χαμηλώνουν τα φώτα, ακούγεται μπάσο-τύμπανα  και η φράση “I  wanna be God” και ξέραμε ότι ήταν η ώρα να “δεθούμε”. Οι Helloween βρίσκονταν επί σκηνής και μας καλωσόριζαν με το ολοκαίνουργιο “Nabataea” και σφυροκοπώντας μας καπάκι με το έπος “Eagle Fly Free”.Επιτέλους ο ήχος ήταν όπως θα έπρεπε να είναι, το Fuzz να σείεται και ο Deris και η παρέα του να “ζωγραφίζουν”. O Grosskopf να τρέχει πέρα δώθε, να βγάζει την γλώσσα του και να γουρλώνει τα μάτια του, κίνηση σήμα κατατεθέν του….Ο Weikath να καπνίζει και να κάνει τι γνωστές ξυνισμένες γκριμάτσες του, όχι από ξενέρωμα, απλά επειδή έτσι είναι η μούρη του…Ο Gerstner να σολάρει σε όλα τα μήκη και πλάτη της σκηνής και της ταστιέρας….Ο Loble αχνοφαίνονταν πίσω από ένα βουνό από drums και έδινε πόνο αβέρτα. Τέλος o Deris, σε πολλή καλή φόρμα να κάνει ότι θέλει με την φωνή του και να έχει διάθεση για παιχνίδια με τον κόσμο, ειδικά με το sing along που ζήταγε από τον κόσμο στο “Live Now”, χωρίζοντας νοητά το Fuzz σε τρεις μεριές.

Εν γένει οι Helloween πέραν της προώθησης του νέου τους album “Straight out of hell”, δεν είχαν αναφερθεί ακόμα στο παρελθόν τους με εξαιρέσεις όπως τα : “I’m Alive”, ”Falling Higher”, “Dr. Stein”, “Steel Tormentor” όπου γίνονταν κοσμοχαλασμός.Το καλό μας το φύλαξαν για τα encore, 2 κιόλας παρακαλώ!!!!

Αν λοιπόν νομίζαμε ότι τα είχαμε δει όλα από τους Helloween, ήρθαν στο τέλος της βραδιάς να μας αποτελειώσουν, στο 1ο encore με ένα απίθανο medley της παλιάς era με τα “Halloween”, “How many tears” και “Heavy metal (is the law)” και με τον Kai Hansen επί σκηνής, παίρνοντας και τα ηνία από τον Deris στο τελευταίο και παίζοντας πλάι-πλάι με τον Weikath!!!!!Ο κόσμος παραληρούσε μέχρι που ήρθε και το 2ο encore να μας ισοπεδώσει με το “I want out” με τους Helloween, τον Kai Hansen αλλά και τους υπόλοιπους Gamma Ray επί σκηνής( το όνειρο κάθε Powerμεταλλα).

Έτσι λοπόν τελειώσε μια φαντασμαγορική και υπέροχη βραδιά που είχαμε αρκετό καιρό να χαρούμε σε αυτόν τον τόπο.

Setlist: Wanna be God (intro) / Nabataea / Eagle fly free / Straight out of hell / Where the sinners go / Waiting for the thunder / Steel tormentor / Drums solo / I am alive / Live now! / Hold me in your arms / Falling higher / Hell was made in heaven / Power / Are you metal? / Dr. Stein
Encore 1: Halloween/ How many tears / Heavy metal (is the law) / Halloween (Medley ft. Kai Hansen)
Encore 2: I want out (ft. Gamma Ray)

Δημήτρης Σκλιβάγκος