EARTH OF DISTRUST, PΕΑRCING WAVES, NECROPHOBIC REVULSION, ALTER SELF
6/3/2011
7Sins Club
Στο παγωμένο τοπίο της Αθήνας του τριημέρου, ένα underground metal live δε μπορεί παρά να αποτελέσει το κατάλληλο φάρμακο για να ζεσταθεί η ατμόσφαιρα και να ανέβει η διάθεση, ακόμα και μπροστά σε 45-50 άτομα. Λίγοι και καλοί όμως, και το αδελφικό κλίμα ανάμεσα στα συγκροτήματα τους μουσικόφιλους σίγουρα αποπνέει μια αίσθηση πως κάτι μεγάλο συμβαίνει εδώ, ακόμα και αν δεν πάρει ποτέ διαστάσεις αναγνωρισιμότητας με όρους εμπορίου.
Πρώτοι στη σκηνή βγήκαν οι Alter Self. Το αθηναϊκό κουαρτέτο, κατά το ήμισυ ανανεωμένο, έχει αφομοιώσει κατάλληλα τα διδάγματα του Chuck Schuldiner και των υπολοίπων πρωτοπόρων της Florida, τύπου Pestilence και Cynic. Κοφτερές κιθάρες, μπάσο-ζωγραφιά και γκρουβάτοι ρυθμοί δίνουν έναν αέρα προοδευτικότητας στα κομμάτια τους, σε συνδυασμό με πολύ καλή σκηνική παρουσία. Έχουμε να περιμένουμε πολλά από την αφεντιά τους, και αν χτίσουν τα νέα τους κομμάτια πάνω στο νέο lineup αλλά και εμβαθύνουν σε λεπτομέρειες όπως ο χρωματισμός και η εκφραστικότητα των φωνητικών, σίγουρα ποντάρουμε σε ένα δυναμικότατο ντεμπούτο.
Ακολούθως τη σκυτάλη πήραν οι Necrophobic Revulsion. Πρωτόλειο – αργό κατά βάση – death metal παλαιάς κοπής για τα παληκάρια από την Καλαμάτα, που προς τιμήν τους έκαναν το ταξίδι προς την πρωτεύουσα για να παρουσιάσουν τις συνθέσεις τους. Τα χαμηλοκουρδισμένα ριφ και τα μπουκώματα στις κιθάρες παραπέμπουν καρφί σε Bolt Thrower, χωρίς να αντιγράφουν. Έχουν διαλέξει δύσκολο δρόμο, αλλά φαίνονται να ανταπεξέρχονται θετικά, αν συνυπολογιστεί και το νεαρό της ηλικίας τους. Με λίγο περισσότερο δέσιμο, και περισσότερες πρόβες, ώστε να απελευθερωθούν στο σανίδι, ώστε να βγάλουν ακόμα περισσότερο τσαμπουκά, που είναι προαπαιτούμενο στο είδος, μπορούν να αφήσουν το στίγμα τους στο μέλλον.
Είχε έρθει πλέον η ώρα για να γίνει αισθητή και η χρονική συγκυρία των Αποκριών. Πέντε πουκαμισάτοι και γραβατωμένοι κύριοι που αυτοαποκαλούνται Pearcing Waves, αρχίζουν να παίρνουν τις θέσεις τους. Τα καπέλα δίνουν και παίρνουν, και ξεχωρίζει η ushanka (παραδοσιακό ρώσικο καπέλο) του ντράμερ και τo burger που στολίζει το κεφάλι του μπασίστα. Και ξεκινάει το πανηγύρι. Ντου από παντού, σε ένα κρεσέντο επιθετικών μελωδικών ριφ και ρυθμών. Οι οργανοπαίχτες «παίζουν τα καπέλα τους», ο τραγουδιστής φτύνει ένα σωρό από έξυπνες ατάκες, και το κοινό προσπαθεί να καταλάβει από που του ήρθε το σφοντύλι. Διαθέτουν μαθητική αντίληψη στις συνθέσεις, ένα κιθαριστικό δίδυμο που αλληλοσυμπληρώνεται σαν το γάλα με το μέλι, κι έναν έξοχο ντράμερ που κοπανά τα πάντα. Δεν εξηγείται αλλιώς, οι Μastodon και οι Dillinger Escape Plan έχουν ανίψια στην Ελλάδα. Με κερασμένη μια ικανοποιητικότατη διασκευή στο When All Is Said and Done των Napalm Death, και με τα δικά τους υπερηχητικά κομμάτια να συγκλονίζουν (ξεχώρισε το Varvaros), φεύγουν εισπράττοντας το θερμότατο χειροκρότητα των παρευρισκόμενων. Θα τα ξαναπούμε σίγουρα…
Headliners λοιπόν οι Earth of Distrust, και χωρίς να έχει φύγει κανείς από τους αρχικούς θεατές, έχουν την εύκολη αποστολή να αφεθούν στο πνεύμα της ημέρας και να βάλουν το κερασάκι στην τούρτα, όπως κι έπραξαν. Ξεκίνημα με ένα μικρό intro, και μετά φουλ επίθεση με σημαία μερικά από τα κομμάτια του ντεμπούτου τους, Proselytize. Το τρίο βρίσκεται σε φόρμα, δίνοντας την καλύτερή του εμφάνιση στο πλαίσιο της εν λόγω κυκλοφορίας. Το rhythm section έχει δουλέψει αρκετά έτσι ώστε να βρίσκεται σχεδόν με κλειστά μάτια, ενώ ο κιθαρίστας/τραγουδιστής συμπυκνώνει την έννοια του περφόρμερ. Έχοντας πάντα το punk σαν υπόβαθρο, στα νέα κομμάτια που παρουσίασαν, τα οποία είναι ακόμα πιο δυνατά, έχουν να επιδείξουν ένα ακόμα πιο ευρύ φάσμα επιρροών, από πιο black στιγμές μέχρι και πιο rock και ψυχεδελικές ανάσες. Μας αποχαιρέτισαν με μία τσίτα γκαζωμένη διασκευή στο “A life’s a life” των Disrupt και κέρδισαν κι αυτοί επάξια το χειροκρότημά τους.
Συνολικά μια υπέροχη βραδιά, με πολύ καλό ήχο από τον ηχολήπτη του κλαμπ, καλή απόδοση από όλες τις μπάντες, και καλή διοργάνωση, αφού η συναυλία ξεκίνησε και τελείωσε όπως είχε προγραμματιστεί, χωρίς ανούσιες καθυστερήσεις, ώστε να προλάβουν όλοι το μετρό. Καλή συνέχεια στους καλλιτέχνες, και πάντα τέτοια, με την ελπίδα να αγκαλιαστούν σιγά-σιγά και από περισσότερο κόσμο.
Κλέαρχος Γρηγοριάδης
