Αν κρίνουμε από τα τραγούδια σου, είσαι επηρεασμένη από πολλά μουσικά είδη. Ποιες ήταν οι πρώτες σου επιρροές, αυτές που σε έκαναν ν’ αγαπήσεις τη μουσική?
Από τον παππού μου και τον θείο μου ξεναγήθηκα για πρώτη φορά στη μουσική οι οποίοι έπαιζαν φυσαρμόνικα και κιθάρα αντίστοιχα. Τα πρώτα μου ακούσματα, θα έλεγα, ήταν πιο πολύ από την έντεχνη μουσική σκηνή, ξεκινώντας από τη σταθερή αξία του Μάνου Χατζηδάκι μέχρι και τους καλλιτέχνες της δεκαετίας του ’90 (ελληνική και ξένη σκηνή) οι οποίοι με γαλούχησαν. Παρ’ ότι σπούδασα κλασική κιθάρα – κάτι που με βοήθησε πολύ στην μουσική μου αντίληψη – έκλεινα πάντα προς κάτι πιο βατό, πιο άμεσο. Στη συνέχεια ανακάλυψα το tango και τότε ήταν που είπα πως βρήκα την ταυτότητά μου, χωρίς αυτό να αναιρεί την αγάπη μου προς πολλά άλλα διαφορετικά είδη μουσικής.
H δεύτερη δισκογραφική σου δουλειά αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα. Θέλεις να μας πεις δύο λόγια για το ύφος των τραγουδιών και τους συντελεστές?
Είναι μία δουλειά που ετοιμάζω με πολλή αγάπη καιρό τώρα. Το ταξίδι της ξεκίνησε πριν δυο χρόνια και πέρασε από πολλούς σταθμούς. Άλλοτε όμορφους, άλλοτε λιγότερο όμορφους. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στην τελική ευθεία για την έκδοσή της που αναμένεται περίπου στα μέσα με τέλη Οκτώβρη. Μαζί με τον παραγωγό μου Δημήτρη Χωριανόπουλο φροντίζουμε κάθε τελευταία λεπτομέρια αυτής της δουλειάς. Το ύφος των τραγουδιών είναι κυρίως tango αλλά με μία οπτική έτσι όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι. Εχω γράψει και ενορχηστρώσει όλα τα τραγούδια και σε δύο απ’ αυτά τους στίχους υπογράφουν ο Πόλυς Κυριάκου και η Στέλλα Πάνου.
Έχεις προγραμματίσει κάποιες ζωντανές εμφανίσεις για το άμεσο μέλλον?
Το άμεσο μέλλον για μένα είναι το ερχόμενο Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου που θα παίξω στον πολυχώρο Χυτήριο στην Ιερά Οδό με δύο φιλικές συμμετοχές, τον Αδριανό Νόνη – που θα τραγουδήσει και ένα τραγούδι στο καινούργιο cd που ετοιμάζω – και τον Μάνο Λυδάκη. Έχω σκοπό να συνεχίσω τις εμφανίσεις μου όλο το χειμώνα και σύντομα θα σας ανακοινώσω και τις ημερομηνίες τους.
Αν δεν κάνω λάθος έχεις και μια νέα μπάντα μαζί σου…
Δύο παλιούς συνεργάτες και δύο καινούργιους που έχουν δέσει μεταξύ τους τέλεια! Με τον Δημήτρη Δημόπουλο στα πλήκτρα και τον Βαγγέλη Μπαλιούση στα τύμπανα έχουμε δουλέψει ξανά στο παρελθόν. Την παρέα μας ήρθαν να συμπληρώσουν η Άννα Λάκη στο ακορντεόν και ο Yoel Soto στο μπάσο.
Πώς βλέπεις την ελληνική σκηνή σήμερα, εν μέσω κρίσης?
Η μουσική και γενικά η οποιαδήποτε τέχνη, δεν μπορεί να πάψει σε καιρούς κρίσης. Δε μπορεί ποτέ να πάψει να υπάρχει. Είναι το μέσον για να υπενθυμίζει πως η ζωή δεν τελειώνει μπροστά στην όποια δυσκολία μπορεί να προκύψει. Σίγουρα οι εκπρόσωποι της τέχνης χρειάζονται σε τέτοιους καιρούς μία χείρα βοηθείας για να μπορέσουν με τη σειρά τους να ανταποδώσουν. Όμως, τί θα ήταν η ζωή χωρίς τη μουσική;
Ευχαριστώ θερμά για τη συνέντευξη που μας παραχώρησες
Σας ευχαριστώ κι εγώ πολύ και εύχομαι να τα ξαναπούμε σύντομα!
Τζανιδάκης Κων/νος
