Μπαίνοντας στον ήσυχο χώρο του Σταυρού του Νότου κατά τις 22:30, πρώτη εντύπωση κάνει η πολύ καλά οργανωμένη σκηνή. Περιέργως η μπύρα είναι αποκλειστικά FIX στα €5 και το ουίσκι Jack, coool!
Σύντομα, από τους πίσω καναπέδες πέρνα και ανεβαίνει ο “Διάφανος” Θάνος Ανεστόπουλος στην σκηνή, σαν ένας ακόμη θαμώνας. Ένα σκαμπό με τσιγάρα και ουίσκι μπροστά του λοιπόν και ξεκινά τις πρώτες συγχορδίες. Είναι προφανές ότι έχει πολλά να πει και με στοίχους άρτια σμιλευμένους. Με “την κραυγή που είναι στην άκρη της σιωπής” απλώνει ένα σκοτεινό πέπλο με λέξεις που αγγίζουν χορδές, κάτι που είναι προφανές στα πρόσωπα του κοινού.

Έπειτα από μερικά τραγούδια, και αφού ο “Διάφανος” έχει εδραιώσει το ύφος της βραδιάς, ο “Υπόγειος” Κώστας Παρίσσης ανεβαίνει στη σκηνή με αστεία και πειράγματα. Μέσα από 20 χρονιά φίλιας κολακεύει ο ένας τον άλλο. Όπως εναλλάσσονται τα τραγούδια μας συνεπαίρνουν σε ένα πολύ ενδιαφέρον ταξίδι, με αναφορές σε ευρωπαϊκούς ποιητές και διάφορα καλλιτεχνικά και πολιτικά δρώμενα.

Με την ολοκλήρωση του ακουστικού μέρους της βραδιάς αμφιταλαντεύονται για το αν θα γίνει διάλειμμα. Χωρίς διακοπή όμως και με ένα φρέσκο ουίσκι επί σκηνής ξεκίνα το ηλεκτρικό πρόγραμμα. Ακολουθούν οι ΘΟΔΩΡΗΣ ΝΤΙΛΓΕΡΗΣ – ΜΠΑΣΣΟ και ΦΟΙΒΟΣ ΚΑΤΣΙΦΛΩΡΟΣ – ΚΡΟΥΣΤΑ. Με αυτοσχεδιαστικές διαθέσεις και αρκετό feedback στην κιθάρα ο ήχος τους κινείται σε πιο garage μονοπάτια. Οι νέοι μουσικοί γκρουβάρουν ωραία και το σύνολο δένει ελεύθερα. Ο “Διάφανος” χτυπά την κιθάρα με πάθος και ο “Υπόγειος” παρασύρει το κοινό στα ρεύματα του.

Στους καιρούς που η διεθνοποίηση καταπνίγει την ιδιαιτερότητα, οι καλλιτέχνες αυτοί δίνουν το παράδειγμα για το πως μπορεί το ροκ να δέσει με τον ελληνικό στοίχο, όχι πεζά άλλα ποιητικά. Γι’ αυτό και μονό τους προτείνω ανεπιφύλακτα για μια από τις πέμπτες του Μαρτίου, στον Σταυρό Του Νότου.

Ανδρέας Χατζημανώλης