…του Κώστα Τζανιδάκη
Ήταν τέλη του 1957, όταν o Buddy Holly κατακτούσε την κορυφή και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού με το τραγούδι ‘’That’ll be the Day’’, τελειώνοντας μάλιστα με τον στίχο ‘’Cause that’ll be the day when I die’’. Μουσική και αθλητισμός που ενώ τις περισσότερες στιγμές πάνε μαζί μαγεύοντας εκατομμύρια κόσμο, αυτή τη φορά συναντήθηκαν σε ένα περίεργο σταυροδρόμι θανάτου. Στις 6 Φεβρουαρίου του 1958 το αεροπλάνο που μετέφερε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ συνετρίβη στο αεροδρόμιο του Μονάχου, με αποτέλεσμα 23 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους. Σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, στις 3 Φερβουαρίου του 1959, το μικρό αεροπλάνο που μετέφερε τον Buddy Holly, τον Ritchie Valens και τον Big Bopper είχε την ίδια κατάληξη, με τους τρεις σπουδαίους τραγουδιστές να γνωρίζουν τραγικό τέλος. Η ειρωνεία της τύχης έφερε το τραγούδι του Don Mc Lean, ‘’American Pie’’, που γράφτηκε με αφορμή την δεύτερη τραγωδία, να βρίσκεται στη κορυφή της Αμερικής στις αρχές Φεβρουαρίου του 1972. Ας παίρνουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…
Οι θρυλικοί ”μπέμπηδες”
Η αγωνιστική περίοδος 1955-56 ήταν καταλυτική όσο λίγες, για το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Για πρώτη φορά διοργανώνεται το Κ.Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης, με σκοπό να ανακηρυχτεί η κορυφαία ομάδα της ‘’γηραιάς ‘’ ηπείρου!
Την αμέσως επόμενη χρονιά η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δηλώνει συμμετοχή στη νεοσύστατη διοργάνωση, με την Αγγλική ομοσπονδία ποδοσφαίρου, πίσω όπως πάντα από τις εξελίξεις και αρνητική σε οτιδήποτε νέο και καινοτόμο, να της απαγορεύει να συμμετάσχει! Οι πρωταθλητές Αγγλίας σε αντίθεση με την Τσέλσι που δεν έλαβε μέρος στο πρώτο Κ.Πρωταθλητριών, δεν υπέκυψαν, με τον Ματ Μπάσμπι να δηλώνει κατηγορηματικά ‘’Είμαστε οι πρωταθλητές και θα συμμετάσχουμε κανονικά. Αν θέλετε τιμωρήστε μας’’. Κανείς φυσικά δεν τους τιμώρησε και κάπου εδώ το ταξίδι μόλις αρχίζει….
Αφού πέρασαν εύκολα τους δύο πρώτους γύρους, παίζοντας μάλιστα το πρώτο τους εντός έδρας παιχνίδι στην έδρα της …Σίτι συντρίβοντας με 10-0 την Άντερλεχτ (επειδή στο ΄΄Όλντ Τράφορντ’’ γινόντουσαν έργα για τους προβολείς), έφτασαν στα προημιτελικά. Εκεί έγιναν δύο συγκλονιστικά παιχνίδια με αντίπαλο την Αθλέτικ Μπιλμπάο. Οι Βάσκοι κέρδισαν το πρώτο στο ΄΄Σαν Μαμές΄΄ με 5-3, με τους ‘’μπέμπηδες’’ να κάνουν επική ανατροπή στη ρεβάνς επικρατώντας 3-0! Στον ημιτελικό τα ‘’μωρά’’ του Ματ Μπάσμπι δεν ήταν ακόμα σε θέση να κοντράρουν την Ρεάλ Μαδρίτης, με τους πρωταθλητές Ευρώπης να παίρνουν την πρόκριση με 3-1 και 2-2. Οι εμπειρίες όμως να αποκόμισαν ήταν τεράστιες και σε συνδυασμό με το αστείρευτο ταλέντο που υπήρχε, ο πήχης για την επόμενη χρονιά ήταν ακόμα υψηλότερος.
Αφού κέρδισαν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το πρωτάθλημα Αγγλίας, ξεκίνησαν τις υποχρεώσεις τους στο Κ. Πρωταθλητριών για την περίοδο 1957-58 περνώντας εύκολα τα εμπόδια των Σάμροκ Ρόβερς και Ντούκλα Πράγας, φτάνοντας στον προημιτελικό. Ήδη οι περισσότεροι αναλυτές ποδοσφαίρου αλλά και οι απλοί φίλαθλοι, θεωρούσαν τη Γιουνάιτεντ όχι μόνο σαν τη μοναδική ομάδα που μπορεί να ‘’κτυπήσει’’ τη Ρεάλ, αλλά και σαν το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Αντίπαλος στους ‘’8’’ ο πολύ δυνατός Ερυθρός Αστέρας. Νίκη με 2-1 για τη Γιουνάιτεντ στην Αγγλία και χρυσή ισοπαλία με 3-3 στο Βελιγράδι. Τίποτα πλέον δεν φαίνεται να μπορεί να τους σταματήσει και ένας τελικός με τη Ρεάλ διαφαίνεται προ των πυλών.
Το ταξίδι όμως της επιστροφής περνούσε από το Μόναχο, όπου έπρεπε να γίνει ο απαραίτητος ανεφοδιασμός του αεροπλάνου. Μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες απογείωσης και κάτω από κακές καιρικές συνθήκες και χιονοθύελλα, ο πιλότος επιχείρησε και για τρίτη φορά. Αποτέλεσμα ήταν το αεροπλάνο να μην ‘’σηκωθεί’’ ποτέ και να συντριβεί λίγα δευτερόλεπτα μετά την ανεπιτυχή προσπάθεια. Το τραγικό αυτό γεγονός είχε σαν συνέπεια τον θάνατο 23 ανθρώπων, μεταξύ των οποίων 8 ποδοσφαιριστών της Γιουνάιτεντ. Οι 7 σκοτώθηκαν αμέσως μετά το δυστύχημα (Τζεφ Μπεντ , Ρότζερ Μπάιρν, Εντι Κόλμαν, Μαρκ Τζόουνς, Ντέιβιντ Πεγκ, Τόμυ Τέιλορ και Λίαμ Γουίλαν) και ένα ακόμα όνομα προστέθηκε λίγες μέρες μετά, στη μακάβρια λίστα. Αυτό του Ντάνκαν Έντουαρντς, που κατά πολλούς ήταν το μεγαλύτερο ταλέντο του αγγλικού ποδοσφαίρου. Δύο από τους τραυματίες δεν έπαιξαν ποτέ ξανά ποδόσφαιρο (Μπέρι, Μπλαντσφλάουερ), ενώ όσοι γλύτωσαν έκαναν πολύ καιρό για να συνέλθουν σωματικά και ψυχολογικά. Ήταν 6 Φεβρουαρίου του 1958 και το ρολόι έδειχνε 15.04
Η μεγαλύτερη ομάδα της Ευρώπης, μαζί με τη Ρεάλ Μαδρίτης, είχε πλέον διαλυθεί με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Παρά το βαρύ πένθος που είχε σκεπάσει όλη την Αγγλία, η Γιουνάιτεντ βρήκε το κουράγιο να συνεχίσει και να αντιμετωπίσει στον ημιτελικό την Μίλαν, έχοντας στη σύνθεση της αμούστακα παιδιά! Η θέληση, η δυναμική και το μεγαλείο του συλλόγου στο αποκορύφωμα του. Όσοι έπαιξαν στο ‘’Όλντ Τράφορντ’’ εκείνη την ημέρα, δεν το έκαναν για τους εαυτούς τους αλλά για τα αδέλφια τους που είχαν φύγει από τη ζωή τόσο άδικα και αναπάντεχα… Αποτέλεσμα ήταν να νικήσουν με 2-1, πέρα από κάθε λογική και προγνωστικό! Μπορεί όπως ήταν φυσικό στη ρεβάνς να μην άντεξαν, αλλά ποιος νοιαζόταν. Έτσι κι αλλιώς ο Ματ Μπάσμπι είχε υποσχεθεί ότι αργά ή γρήγορα η Γιουνάιτεντ θα κατακτούσε την κορυφή της Ευρώπης, τελειώνοντας αυτό που ξεκίνησαν το 1958….
Εκείνη τη περίοδο βέβαια κάτι τέτοιο φάνταζε εξωπραγματικό. Στο ’’Ολντ Τράφορντ΄΄ προσπαθούσαν να μαζέψουν τα κομμάτια τους και να σταθούν με αξιοπρέπεια. Με ενέργειες μάλιστα του Προέδρου της Ρεάλ, Σαντιάγκο Μπερναμπέου, είχαν καθιερωθεί για κάποια χρόνια φιλικά παιχνίδια μεταξύ των δύο συλλόγων, με σκοπό την οικονομική στήριξη των ‘’μπέμπηδων’’. Αντίθετα η αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία εγκλωβισμένη στους δαίμονες της, δεν επέτρεψε στη Γιουνάιτεντ να συμμετάσχει στο επόμενο Κ.Πρωταθλητριών, όπως της είχε επιτραπεί από την ΟΥΕΦΑ τιμής ένεκεν!!!
Δέκα χρόνια μετά ο Ματ Μπάσμπι, ο Μπόμπι Τσάρλτον (που είχε γλυτώσει από το δυστύχημα) και η παρέα τους, έκαναν το όνειρο πραγματικότητα. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έγινε πρώτη αγγλική ομάδα που κατακτούσε το Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης, κερδίζοντας στον τελικό τη Μπενφίκα με 4-1!
Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έγινε και έμεινε ΘΡΥΛΟΣ. Μέσα από το αίμα των ‘’παιδιών της’’, ξεπήδησαν στιγμές μεγαλείου και δόξας, που λίγες ομάδες στον κόσμο μπορούν να υπερηφανεύονται ότι έχουν ζήσει. Στιγμές που πάντα θα πρέπει να είναι αφιερωμένες σε όλους αυτούς που δεν μπόρεσαν να τις ζήσουν, αλλά είναι οι κύριοι υπεύθυνοι που τις έζησαν όλοι οι υπόλοιποι….Σε όλους αυτούς που έκαναν τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κάτι πολύ περισσότερο από μία ομάδα…
”The day the music died”
Έχοντας τελειώσει άλλη μία επιτυχημένη συναυλία στο Κλίαρ Λέικ της Αιόβα ο Buddy Holly, o Big Booper, Ritchie Valens και ο Dion με το συγκρότημα του, τους Belmonts, ετοιμαζόντουσαν για τον επόμενο σταθμό τους που ήταν το Φάργκο της Βόρειας Ντακότα. Θέλοντας να κερδίσει λίγο παραπάνω χρόνο ξεκούρασης ο Buddy Holly αποφάσισε μαζί με δύο μέλη του συγκροτήματος του, τον Thommy Allsup (κιθάρα) και τον Waylon Jennings (μπάσο), να ταξιδέψουν με ένα μικρό αεροπλάνο. Λίγο πριν ξεκινήσουν ο Waylon Jennings παρεχώρησε τη θέση του στον άρρωστο Big Booper ενώ ο Thommy Allsup με τον Richie Valens άφησαν τελικά τη ‘’θεά τύχη’’ να αποφασίσει για το ποιος θα επιβιβαστεί, στρίβοντας το νόμισμα και έχοντας νικητή τον τελευταίο.
Λίγα λεπτά μετά την απογείωση και μέσα σε φοβερή χιονοθύελλα, το αεροπλάνο συνετρίβη, με τους τρεις καλλιτέχνες να βρίσκουν τραγικό θάνατο, όπως και ο πιλότος του αεροπλάνου. Μέσα σε λίγα λεπτά η ζωή και ο θάνατος άλλαξαν χέρια… Ήταν 3 Φεβρουαρίου του 1959.
Ο Buddy Holly, ο Big Booper και ο Ritchie Valens ήταν τρία από τα μεγαλύτερα ταλέντα που ανέδειξε ποτέ η rock ‘n’ roll μουσική. Μέσα σε ελάχιστα χρόνια κατάφεραν να χτίσουν μια τεράστια καριέρα και να επηρεάσουν αμέτρητους καλλιτέχνες.
Ο Buddy Holly (πραγματικό όνομα Charles Hardin Holley) ξεκίνησε την πορεία του μαζί με τους Crickets ( πρώτο τους όνομα …The Beetles), έχοντας παραγωγό τον περίφημο Norman Petty. Μαζί με τους Chuck Berry και Carl Perkins θεωρείται από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές, κιθαρίστες και συνθέτες της δεκαετίας του ’50 και όχι μόνο. Το 1955 όταν ‘’άνοιξε’’ κάποιες από τις συναυλίες του Elvis , αποφάσισε να αφήσει την country και να αφοσιωθεί στο rock’ n’ roll. Αν και βαθιά επηρεασμένος από τον ”βασιλιά”, κατάφερε να φτιάξει το δικό του προσωπικό στυλ κερδίζοντας πολλούς θαυμαστές και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. To 1957 ήρθε η πρώτη μεγάλη προσωπική του επιτυχία με το κλασικό Peggy Sue (No3 στις ΗΠΑ), για να κατακτήσει και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού την κορυφή με το προφητικό ‘’ That’ll Be The Day’’.
Λίγο πριν το τραγικό δυστύχημα ο Buddy Holly συντροφιά με ένα κασετόφωνο και μια κιθάρα, ηχογράφησε κάποια κομμάτια που αργότερα επεξεργάστηκαν ηχητικά και κυκλοφόρησαν μετά τον θάνατο του. Μεταξύ αυτών τα περίφημα ‘’Peggy Sue Got Married’’ και ‘’Learning The Game’’. Στην Αγγλία μάλιστα τα τραγούδια του συνέχιζαν να γίνονται επιτυχίες, ενώ ο ίδιος δεν ήταν πλέον στη ζωή! Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ‘’It Doesn’t Matter Anymore’’, το οποίο είχε γράψει ο Paul Anka και έφτασε μέχρι το Νο1. Οι Beatles είναι ένα απ’ τα δεκάδες συγκροτήματα που έχουν αναγνωρίσει την επιρροή του Holly στη μουσική τους. Ήταν μόλις 22 ετών.
Ο Big Booper (πραγματικό Jiles Perry Richardson) είχε γνωρίσει λίγους μήνες πριν μεγάλη επιτυχία με το ‘’Chantilly Lace’’(No 6 στις ΗΠΑ) και αν και ήταν ο μεγαλύτερος της παρέας (28 ετών), το μέλλον του διαφαίνονταν λαμπρό. Γεννήθηκε, όπως και ο Buddy Holly, στο Τέξας και εκτός από καλός ραδιοφωνικός παραγωγός ήταν και εξαιρετικός συνθέτης. Έγραψε μάλιστα μεταξύ άλλων τα περίφημα “White Lightning” και ‘’Running Bear” τα οποία έγιναν τεράστιες επιτυχίες από τους George Jones και Johnny Preston αντίστοιχα.
Ο Μεξικανικής καταγωγής Ritchie Valens ήταν μόλις 17 ετών. Παρά το νεαρό της ηλικίας του είχε καταφέρει να φτάσει μέχρι το Νο2 στις ΗΠΑ με την εκπληκτική μπαλάντα ‘’Donna’’. Συνδύαζε ιδανικά τη latin με την rock ‘n’ roll μουσική έχοντας σαν χαρακτηριστικότερο δείγμα το κλασικό ‘’La Bamba’’, τραγούδι που έπαιξε το δικό του ρόλο στη προσπάθεια μείωσης του ρατσισμο,ύ απέναντι στους ισπανόφωνους. Με αυτό το τίτλο μάλιστα γυρίστηκε το 1987 μία ταινία που είχε σαν θέμα τη ζωή του, γνωρίζοντας παγκόσμια επιτυχία και φέρνοντας, υπό τους ήχους των Los Lobos, τα τραγούδια του και πάλι στην επικαιρότητα
Ο Buddy Holly σε λίγους μήνες θα γινόταν πατέρας. Μόλις η γυναίκα του έμαθε τραγικό νέο από τις ειδήσεις, έχασε το παιδί…. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι Ηνωμένες Πολιτείες να απαγορεύσουν τη δημόσια ανακοίνωση των ονομάτων ανθρώπων που έχουν χάσει τη ζωή τους, αν πρώτα δεν έχει ενημερωθεί η οικογένεια τους…Ο Richie από την άλλη, δε μπόρεσε ποτέ να παντρευτεί την αγαπημένη του Donna, για την οποία έγραψε έγραψε μία από τις ωραιότερες μπαλάντες όλων των εποχών…
Κάποια στιγμή ο Dion εξέφρασε μία διαφορετική εκδοχή για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν λίγο πριν την αναχώρηση του αεροσκάφους. Είπε ότι αυτός είχε στρίψει το νόμισμα με τον Ricthie Valens και ενώ μάλιστα κέρδισε του παραχώρησε τη θέση του επειδή ήταν ακριβό το εισιτήριο. Στο τραγούδι με τίτλο ‘’Hug My Radiator’’ ο Dion αναφέρετε στη περιοδεία “Winter Dance Party”
Λίγο μετά το αεροπορικό δυστύχημα, Tommy Dee και Carol Kay, ηχογράφησαν το τραγούδι “Three Stars”. Ο Eddie Cochran, βαθιά συγκλονισμένος, κυκλοφόρησε το κομμάτι ως έναν ελάχιστο φόρο τιμής στους τρεις αδικοχαμένους καλλιτέχνες. Συνήθιζε μάλιστα να λέει ότι ’’ζει με χρόνο δανεικό’’, διότι την τελευταία στιγμή αποφασίστηκε να μην λάβει μέρος μαζί τους στην περιοδεία ! Ο χρόνος του όμως δεν ήταν πολύς… Στις 17 Απριλίου του 1960 τελειώνοντας μία επιτυχημένη περιοδεία στην Αγγλία (μαζί με τον φίλο του Gene Vincent) και κατευθυνόμενος προς το αεροδρόμιο, βρήκε τραγικό θάνατο σε αυτοκινητικό δυστύχημα.
3 Φεβρουαρίου του 1959 λοιπόν ή αλλιώς ΄΄The day the music died’’ όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Don Mc Lean στο τραγούδι του ‘’American Pie’’, περιγράφοντας το τέλος της αθωότητας στη μουσική… Για όλους εμάς θα μείνουν για πάντα στη καρδιά μας, αναπόσπαστο κομμάτι της rock’ n ‘roll μουσικής, που τόσο αγάπησαν…
Κώστας Τζανιδάκης