You are currently viewing Συνέντευξη Νικολέττα Κοτσαηλίδου

Συνέντευξη Νικολέττα Κοτσαηλίδου


 

image1

 

 2η χρονιά επιτυχίας  για την παράσταση «Μου λες αλήθεια;» στο θέατρο Κάππα. Πέρα από πρωταγωνίστρια της παράστασης υπογράφετε και την μετάφραση του έργου. Ποιες από τις 2 αυτές ιδιότητες δηλαδή της ηθοποιού ή της μεταφράστριας σας αγγίζει περισσότερο;
Μμμ… Πώς να συγκρίνεις δύο αγάπες… ή για να είμαι πιο ακριβής, μία αγάπη κι έναν έρωτα. Με τις μεταφράσεις ασχολούμαι από μικρή και απολαμβάνω την επικοινωνία που αναπτύσσεται εκείνη την ώρα με το συγγραφέα. Το θέατρο όμως είναι άλλο πράγμα, άλλη συνθήκη. Επικοινωνείς ταυτόχρονα με το θεατή, με τον εαυτό σου, με το συγγραφέα… δεν το συγκρίνω με τίποτα.

 

Το έργο πραγματεύεται την απιστία, ένα θέμα διαχρονικό που αφορά και τον άντρα και την γυναίκα. Πιστεύετε ότι η απιστία του μυαλού είναι ίση με την πραγματική απιστία;

Όχι, δεν νομίζω ότι μπορούν να έχουν την ίδια… “ευθύνη”, το σώμα με το μυαλό. Το μυαλό είναι ανεξέλεγκτο. Όσο και να θέλεις, όση εσωτερική δύναμη κι αν διαθέτεις δεν μπορείς να το χαλιναγωγήσεις. Αντιθέτως, το σώμα σου το ελέγχεις απόλυτα. Εκεί θα φανεί όλη η αυτοκυριαρχία και η αυτοσυγκράτηση.

 

Ισχύει αυτό που λένε ότι η απιστία για τον άντρα είναι μέρος του DNA ενώ όταν μια γυναίκα απατήσει, έχει ήδη φύγει τουλάχιστον νοητικά από την σχέση της;

Νομίζω ότι είναι άδικο να ισχυριζόμαστε κάτι τέτοιο. Όσο πολυγαμικό ον είναι ο άντρας άλλο τόσο είναι και η γυναίκα. Απλά, η διαφορά έγκειται στον τρόπο λειτουργίας. Ο άντρας είναι πιο αυθόρμητος, πιο χειμαρρώδης. Η γυναίκα, έχει υπομονή, έχει τη λειτουργία του ηφαιστείου. Αν εκραγεί, άντε να τη μαζέψεις. Βέβαια, έρχεται η ίδια η ζωή και μας τα ανατρέπει όλα αυτά. Στη θεωρία, ή τέλος πάντων στο παρελθόν, μπορεί να ήταν έτσι, αλλά, εδώ που τα λέμε, η  σύγχρονη γυναίκα έχει αρχίσει να αποτελεί ένα εξελιγμένο ανδρικό πρότυπο, πιο αδίστακτο… Στην αρχή δεν ήθελα να το παραδεχτώ γιατί είμαι ρομαντική. Το έργο αυτό με έκανε να δω τα πράγματα στην πραγματική, τη ρεαλιστική τους διάσταση.  Ίσως, η καταπίεση των μανάδων και των γιαγιάδων μας, μας έκαναν πιο αδίστακτες στο θέμα “απιστία”. Θα φάω ξύλο με αυτό που λέω, αλλά αυτό βλέπω πλέον. Ας μην κρυβόμαστε πίσω απ το δάχτυλο μας. “Ξύπνησαν οι σκλάβοι, Αντωνάκη!”


Περιγράψτε μας λίγο τους χαρακτήρες της παράστασης…Πιστεύετε ότι αυτοί οι χαρακτήρες βρίσκονται και ανάμεσά μας;

Οι χαρακτήρες δεν βρίσκονται απλώς ανάμεσα μας, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Είναι απόλυτα υπαρκτοί. Όλοι θα αναγνωρίσουν πτυχές του εαυτού τους. Όχι μόνο στο πώς αντιμετωπίζουν το θέμα της απιστίας αλλά και πώς διαχειρίζονται την αλήθεια και το ψέμα στη ζωή τους. Αυτό το έργο είναι ο καθρέφτης μας. Γι αυτό και έχει τέτοια επιτυχία.


Εκτός από το θέατρο έχουμε μάθει ότι αυτή την περίοδο γυρίζετε κάτι για την τηλεόραση. Μιλήστε μας για αυτό…

   Ναι, αυτήν την περίοδο κάνω γυρίσματα για τις “Ηρωίδες” της Αλεξάνδρας Κ*, σε σκηνοθεσία Στέφανου Μπλάτσου που θα ξεκινήσουν στο Mega από Γενάρη.  Πρόκειται για την ιστορία, την καθημερινότητα τριών γυναικών γύρω στα 30. Το σενάριο το λάτρεψα από την πρώτη στιγμή που το διάβασα και χαίρομαι πραγματικά που συμμετέχω. Είναι απλά υπέροχο.