• ‘’Ζητείται’’ Δράκουλας στο 92 Art κάθε Κυριακή. Πες μας λίγα λόγια για το έργο και τους συντελεστές
Πρόκειται για μία κωμωδία-παρωδία με έντονο ρυθμό,γκροτέσκα αισθητική και πολύ χιούμορ. Η συγγραφέας Έφη Μεράβογλου χρησιμοποιεί τον γνωστό σε όλους Κόμη Δράκουλα, αποσυνθέτοντας το μύθο που τον ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια, μέσα σε ένα πύργο των Καρπαθίων, με τον/την οικονόμο και δύο περαστικούς.
Μια κεφάτη παράσταση με εξαιρετικούς συναδέλφους. Το ζευγάρι περαστικών Πώλ και Τζέιν υποδύονται ο Γιάννης Λάτσης και η Ιωάννα Νιάχα, η πολυπράγμων Έφη Μεράβογλου σε κείμενο-σκηνοθεσία παίζει παράλληλα το ρόλο του/της οικονόμου Λογκόρια και εγώ υποδύομαι τον Κόμη Δράκουλα. Το ντελίριο της παράστασης συμπληρώνει με τον ήχο του ο συνάδελφος Διονύσης Νικολόπουλος.
• Ο ρόλος σου σαν Κόμης Δράκουλας σίγουρα δεν είναι ο συνηθισμένος…
Η αλήθεια είναι ότι δεν συναντάς εύκολα στις μέρες μας ένα κόμη και συγκεκριμένα τον ιστορικό Κόμη Δράκουλα!!!
Πάντως ο δικός μου κόμης, είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος μέσα σε ένα σουρεαλιστικό περιβάλλον που αυτό τον αναγκάζει να λειτουργεί κάπως πιο ιδιαίτερα. Αλλά καλύτερα μην αποκαλύψω περισσότερα για να έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον όταν θα το δείτε.
• Αν δεν κάνω λάθος η πρώτη σου επαγγελματική δουλειά ήταν η συμμετοχή σου στην ομάδα ‘’Επτά’’ με την παράσταση ‘’Γλάρος’’ του Τσέχωφ. Ιδανικό ή δύσκολο ξεκίνημα?
Για μένα ήταν το ιδανικότερο ξεκίνημα. Την ομάδα Επτά την παρακολουθούσα από τότε που ήμουν σπουδαστής στη δραματική σχολή. Με είχε εντυπωσιάσει η προσέγγιση που έκαναν στα έργα που έπαιζαν, η θεματολογία τους καθώς και o deviced χαρακτήρας της ομάδας. Έτσι ένας μεγάλος μου στόχος πραγματοποιήθηκε ακριβώς μόλις τελείωσα τη σχολή, με συνοδοιπώρους έμπειρους συναδέλφους στο είδος και πολυετή εμπειρία στο θέατρο. Και όχι μόνο συνεργάστηκα με την ομάδα Επτά αλλά έπαιξα και σε ένα από τα πιο σημαντικά έργα του κλασσικού ρεπερτορίου.
• Ποιός ήταν ο ρόλος αλλά και οι εντυπώσεις σου από το Dreamville?
Ο ρόλος μου στο Dreamville ήταν του ερωτευμένου νέου. Ακόμα μία πρόκληση για μένα σε ένα είδος που δεν είχα ξαναδουλέψει, το ψυχολογικό θρίλερ. Σε ένα έργο στο οποίο έπρεπε να υπάρχει απόλυτος συντονισμός των 10 ηθοποιών επί σκηνής, φωτιστή και ηχολήπτη ενώ με την παρτενέρ μου να λειτουργούμε μέσα από συγκεκριμένη χορογραφία. Η τετράμηνη παρουσίαση του Dreamville συν ο χρόνος των προβών, μας έφερε τόσο κοντά και πλέον λειτουργούμε σαν παρέα. Πολύ δύσκολο να συμβεί σε παράσταση με τόσους συντελεστές.
• Πως εξηγείς το γεγονός ότι παρά την οικονομική κρίση, υπάρχουν όλο και περισσότερες θεατρικές παραστάσεις, με τον κόσμο να ανταποκρίνεται θετικά?
Είναι υπέροχο που ο κόσμος έχει ξαναγυρίσει στο θέατρο και αποτελεί πλέον την βασική του ψυχαγωγία, ξεφεύγοντας πια από το στείρο και χωρίς έμπνευση τηλεοπτικό πρόγραμμα που υπάρχει ακόμα. Σίγουρα ένας σημαντικός παράγοντας είναι και το προσιτό προς όλους εισιτήριο.
• Έχεις κάποια σχέδια για το άμεσο μέλλον?
Πολύ σύντομα θα ανακοινωθούν επίσημα και θα είστε από τους πρώτους που θα το μάθουν. Σίγουρα πάντως θα σας απασχολήσουμε ξανά.
• Ευχαριστώ θερμά για τη συνέντευξη που μας παραχώρησες
Εγώ σας ευχαριστώ ιδιαίτερα που δίνετε ένα βήμα στους νέους να μιλούν για τις καλλιτεχνικές τους δραστηριότητες.
Τζανιδάκης Κων/νος
