Εκρηκτικός, ασυμβίβαστος, ατίθασος, εκκεντρικός, ιδιόμορφος και πάνω απ’ όλα rock’ n’ roll. Αυτός ήταν ο Little Richard, ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες όλων των εποχών, που άφησε τη δική του ανεξίτηλη σφραγίδα στο χώρο της μουσικής. Γεννήθηκε σαν σήμερα στις 5 Δεκεμβρίου του 1932…

Ο Richard Wayne Penniman, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου του 1932 στο Macon της Georgia. Λέγεται μάλιστα ότι βαπτίστηκε ως “Ricardo”, αλλά από ένα λάθος επικράτησε το Richard. Οι γονείς του ήταν βαθιά θρησκευόμενα άτομα, με αποτέλεσα τα πρώτα του ακούσματα να είναι από το χώρο της gospel. Με την πάροδο των ετών όμως άρχισαν και οι πρώτες του επιρροές από τα rhythm and blues, ακούγοντας μαύρους καλλιτέχνες σε διάφορα μπαρ.

Ο Little Richard είχε δήλωσε ότι εμπνεύστηκε για να παίξει πιάνο αφού άκουσε την εισαγωγή του Ike Turner στο ” Rocket 88 “, ενώ σημαντικές επιρροές στη καριέρα του θεωρούνται o Billy Wright, ο Roy Brown και ο Esquerita.

Το 1950 εντάχθηκε στην πρώτη του μουσική μπάντα, την Buster Brown’s Orchestra, όπου ο Brown του έδωσε το όνομα Little Richard. Το 1951 ξεκίνησε ηχογραφήσεις για την RCA Victor, στην οποία κυκλοφόρησε συνολικά τέσσερα singles, με το “Taxi Blues” να είναι το πρώτο τραγούδι.

Το χειμώνα του 1952 ο πατέρας του δολοφονείται και από την επόμενη χρονιά άρχισε να ηχογραφεί στη Peacock. Συνεργάστηκε με τον ελληνικής καταγωγής Johnny Otis (Ιωάννης Βελιώτης), με χαρακτηριστικότερο δείγμα το “Little Richard’s Boogie”, προπομπό του τι θα ακολουθούσε.

Κάποια στιγμή ο φίλος του Lloyd Price του πρότεινε να στείλει ένα demo στην Specialty Records στο Los Angeles, με την οποία ο Price είχε ηχογραφήσει το τραγούδι “Lawdy Miss Clawdy”. Η προσπάθεια απέδωσε και η ηχογράφηση κανονίστηκε στις 13 Σεπτεμβρίου του 1955 στα J&M Studios του Cosimo Matassa στη Νέα Ορλεάνη, εκεί δηλαδή όπου ηχογραφούσε ο Fats Domino. Υπεύθυνος ήταν ο Robert “Bumps” Blackwell, ενώ μέλη της μπάντας ήταν μεταξύ άλλων, ο Earl Palmer στα ντραμς και οι Alvin ‘Red’ Tyler και Lee Allen στα σαξόφωνα.

Ο Richard είχε επιλέξει κάποια αργά blues, που δεν ενθουσίασαν σε καμία περίπτωση τον Blackwell. Κατά τη διάρκεια ενός διαλείμματος ο Richard παίζοντας πιάνο, άρχισε να τραγουδάει σε εκρηκτικό ρυθμό ένα κομμάτι με τίτλο, “Tutti Frutti”.

Ο Blackwell ενθουσιάστηκε και σιγά, σιγά μπήκε το νερό στο αυλάκι. Το “Tutti Frutti” ανέβηκε στο Νο2 στα R & B charts στα τέλη του ‘55 και στο Νο 17 στα Pop charts στις αρχές της επόμενης χρονιάς. Μέχρι το 1959, κυκλοφόρησε 36 σινγκλ για την “Specialty”, εκ των οποίων τα επτά έγιναν χρυσά, με τα “Long Tall Sally”, “Jenny, Jenny”, “Keep a Knockin’ ” και “Good Golly, Miss Molly” να μπαίνουν στο Top-10 των Pop επιτυχιών στην Αμερική. Παράλληλα, εμφανίστηκε και σε τρεις ταινίες, τις “Don’t Knock the Rock” (1956), “The Girl Can’t Help It” (1956) και “Mister Rock ‘n’ Roll” (1957), απογειώνοντας τη φήμη του.

Ο Little Richard διέθετε έναν εκρηκτικό χαρακτήρα, ο οποίος αποτυπωνόταν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στα τραγούδια του. Ξέφρενα φωνητικά, δυναμικό παίξιμο στο πιάνο, στίχοι με έντονα σεξουαλικά υπονοούμενα και όλα αυτά φυσικά μέσα από μία εκκεντρική και ιδιόμορφη σκηνική παρουσία. Το έντονο μακιγιάζ και το ‘’πομπαντούρ’’ μαλλί έγιναν το σήμα κατατεθέν του, απέναντι σε μία κοινωνία άκρως συντηρητική και με έντονες φυλετικές διακρίσεις.

Παρόλα αυτά ο Little Richard όχι μόνο δεν έκανε βήμα πίσω, αλλά προχώρησε και ένα βήμα παραπέρα. Μαζί με τον Chuck Berry και τον Fats Domino ήταν οι σπουδαιότεροι rock’ n’ roll μαύροι καλλιτέχνες που είχαν στο ακροατήριο τους τόσο λευκούς όσο και μαύρους, δείχνοντας ότι η μουσική δεν έχει σύνορα και ούτε επιδέχεται διακρίσεις λόγω του χρώματος,

Το 1957 όμως και ενώ η δημοτικότητα του ήταν στο απόγειό της, κατά τη διάρκεια της περιοδείας του με τον Eddie Cochran και τον Gene Vincent στην Αυστραλία, αποφάσισε να σταματήσει το rock’ n’ roll και να αφοσιωθεί στον Θεό!

Δήλωσε ότι είχε δει ένα τρομερό όνειρο, στο οποίο είδε τον εαυτό του να καταδικάζεται στην κόλαση. Λίγες μέρες αργότερα, ενώ πετούσε τη νύχτα με αεροπλάνο πάνω από την Αυστραλία, πανικοβλήθηκε όταν είδε τους κινητήρες του αεροπλάνου να έχουν υπερθερμανθεί και να πετάνε σπίθες. Πιστεύοντας ότι το αεροπλάνο ήταν στα πρόθυρα της πτώσης, προσευχήθηκε στο Θεό και υποσχέθηκε ότι εάν γλίτωνε, θα διόρθωνε τους κακούς του τρόπους. Το αεροπλάνο τελικά, προσγειώθηκε χωρίς προβλήματα.

Όταν λίγες μέρες αργότερα, πέρασε από πάνω του μια «πύρινη σφαίρα», που ήταν τελικά ο ρωσικός δορυφόρος ‘’Σπούτνικ’’ και λίγο αργότερα ένα αεροπλάνο με το οποίο θα ταξίδευε συνετρίβη, θεώρησε πως όλα αυτά ήταν μια θεϊκή προειδοποίηση για τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει. Σημαντικό ρόλο έπαιξε σε αυτό και η πολυτάραχη ζωή του, η οποία τον οδηγούσε πολλές φορές σε ακρότητες, τις οποίες αποφάσισε ότι πρέπει να αφήσει πίσω του.

Παρότι λοιπόν συνέχισε να τραγουδάει μόνο gospel, το rock’ n’ roll που έρεε στις φλέβες του, τον έκανε μετά από λίγα χρόνια να επανέλθει και πάλι. Επέστρεψε με τραγούδια όπως το “Bama Lama Bama Loo”, δίνοντας ταυτόχρονα και πολλές ζωντανές εμφανίσεις.

Το 1962 κατά την περιοδεία του στην Ευρώπη ο Brian Epstein των Beatles, του ζήτησε να επιτρέψει στο συγκρότημα του να ανοίγει τις συναυλίες του! Η πρεμιέρα έγινε στο Tower Ballroom του New Brighton τον Οκτώβριο, με τα θρυλικά ‘’σκαθάρια’’ να είναι ενθουσιασμένα που βρίσκονται μαζί με ένα από τα μεγάλα τους ινδάλματα. Το φθινόπωρο του 1963, ο Richard έλαβε μέρος σε μία ακόμα σημαντική περιοδεία με τους The Everly Brothers, τον Bo Diddley και τους Rolling Stones.

Το 1964 και για λίγους μήνες συμμετείχε στο συγκρότημα του ένας από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών, ο Jimi Hentrix! Είχε κυκλοφορήσει μάλιστα και ένας δίσκος με τίτλο ‘’Friends from the Beginning – Little Richard and Jimi Hendrix’’, χωρίς όμως να επιβεβαιώνεται η συμμετοχή του Hendrix.

Στη δεκαετία του ’70 κυκλοφόρησε τρία αξιόλογα άλμπουμ, τα “The Rill Thing”, “King of Rock ‘n’ Roll” και “Second Coming” μέσω της “Reprise”, αλλά η επιστροφή του στην εκκλησία άλλαξε για κάποια χρόνια και πάλι την πορεία του.

Το 1984, εκδόθηκε το βιβλίο “The Life and Times of Little Richard”, ενώ εμφανίστηκε στις ταινίες “Down and Out in Beverly Hills” (όπου έπαιξε το “Great Gosh A’mighty”, πρώτη του επιτυχία μετά από χρόνια), “Why Do Fools Fall in Love” και “Last Action Hero”, καθώς και στις τηλεοπτικές σειρές “Miami Vice”, “Martin” και “Full House”.

Το 1986, υπήρξε ένας από τους δέκα πρώτους καλλιτέχνες που εισήχθησαν στο ‘’Rock and Roll Hall of Fame’’, ενώ το 2000, η ζωή του δραματοποιήθηκε για τη βιογραφική ταινία ‘’Little Richard’’ , η οποία επικεντρώθηκε στα πρώτα χρόνια της καριέρας του.

Τελευταίες του δισκογραφικές δουλειές ήταν τα άλμπουμ ‘’Shake It All About’’ (1992) και ‘’Little Richard Meets Masayoshi Takanaka’’ (1992).
Χιλιάδες καλλιτέχνες επηρεάστηκαν και αναγνώρισαν την τεράστια αξία και συμβολή του Little Richard στη μουσική. Και για όλους εμάς που μεγαλώσαμε με τα τραγούδια του, θα αποτελεί για πάντα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, μαζί με όλους τους άλλους πρωτοπόρους, που θα έχει συναντήσει ήδη στη γειτονιά των Αγγέλων….

Κλείνουμε με τα λόγια του τελευταίου εναπομείναντα των μεγάλων του rock’ n’ roll, Jerry Lee Lewis, από την επίσημη σελίδα του στο facebook
‘’It is with a heavy heart that I ask for prayers for the family of my lifelong friend and fellow Rocker ‘Little Richard.’ He will live on always in my heart with his amazing talent and his friendship! He was one of a kind and I will miss him dearly. God Bless his family and fans. Rest In Peace, my friend. Love Eternally’’ – Jerry Lee Lewis

Κώστας Τζανιδάκης