1. Πείτε μας δυο λόγια για τον εαυτό σας.
Ήθελα από μικρή να σπουδάσω θέατρο και ψυχολογία. Τελικά, με κέρδισε το θέατρο και μέσα από αυτό ανακαλύπτω συνεχώς πτυχές της ψυχοσύνθεσης μου. Είναι μαγικό πως οι άνθρωποι από ένα μόνο βλέμμα κάποιες φορές καθρεφτίζουν την αλήθεια που κρύβουν μέσα τους. Ήθελα να μπλέξω με τη διαδικασία αυτή. Να σπουδάσω κάτι που θα με οδηγούσε στην ανάλυση της έκφρασης των συναισθημάτων, στη δημιουργία, στην επικοινωνία.
Ανακαλύπτοντας τον κόσμο του θεάτρου ανακαλύπτω τη παιδικότητα μου. Το κομμάτι του εαυτού μου που με κάνει καλύτερο άνθρωπο.
2. Ποιος είναι ο ρόλος σας στο έργο και ποια είναι η σχέση σας με τους άλλους ρόλους;
Είμαι η Christine ένα εφτάχρονο παιδί με εκ γενετής πρόβλημα όρασης. Ένα πρόβλημα που οδήγησε τους γονείς μου να αποκτήσουν σχέση εξάρτησης μαζί μου και την αδερφή μου να νιώθει μόνη, να νιώθει ζήλια. Όλα θα λύνονταν μέσα από την αληθινή αγάπη που είχαμε ο ένας για τον άλλον αν δεν μπλέκαμε σε ένα ψέμα. Οι γονείς μου με βάζουν σε κλινική νομίζοντας πως θα διορθωθεί το πρόβλημα όρασης πληρώνοντας ένα τεράστιο ποσό ενώ τελικά ήμουν ένα τέλειο πειραματόζωο για το πείραμα του Stalker.Για να μπορέσει ο ίδιος να επέμβει στον άνθρωπο. Να καταργήσει τη σκέψη του, να χαλιναγωγήσει τα ένστικτά του και τις επιθυμίες του, να δρα ο καθένας μας υπό την καθοδήγησή του. Όλος μου ο κόσμος όλες μου οι σχέσεις χτίστηκαν σε ένα ψέμα χτίστηκαν από έναν θάνατο. Σήμερα φοβάμαι δυσκολεύομαι να εμπιστευτώ αναζητώ την αλήθεια, την ταυτότητα μου και κάπου εκεί συναντώ την Ισαβέλλα Αναστασίου που είναι η Christine 22.Επιπλέον είμαι η Eirina Platovna μέλλος συμμορίας με αρχηγό τον Philip έναν αρχηγό που εμπιστεύομαι και ακολουθώ πιστά. Στην συμμορία μας καθοριστικό ρόλο των χαρακτήρων που δημιουργήσαμε με τους συναδέλφους μου παίζουν οι σχέσεις μεταξύ μας. Επαληθεύετε η αντρική δύναμη, η γυναικεία διαίσθηση και ταύτιση ιδεών και το αίσθημα του ανταγωνισμού.
3. Ποια είναι η αγαπημένη σας σκηνή στο έργο;
Η τελευταία. Αλλά θα περιγράψω συνοπτικά το συναίσθημα που μου προκαλεί για να μη προδώσω το τέλος. Φαντάστηκα ένα τέλος αρκετά κοντά σε αυτό που έγραψε η Έφη Μεράβογλου. Η δύναμη κάποιου για εμένα φανερώνεται από τις επιλογές του, από τις γνώσεις του , από την έκφραση του προσώπου του, από τη συνεχή προσπάθεια να κατακτήσει τη ζωή, να διορθώσει τα λάθη του, να κερδίσει το παιχνίδι όχι την εξουσία.
4. Πως φαντάζεστε τον εαυτό σας 10 χρόνια μετά;
Είμαι 25 δεν είναι η πιο επαναστατική ηλικία; Αύτη τη στιγμή βουτάω στα βαθιά
προσπαθώντας να παντρέψω τις ανάγκες της ζωής και των θέλω μου. Δεν είναι
ουτοπικός ο κόσμος. Η ζωή είναι γεμάτη ανατροπές και εκπλήξεις δε θέλω και δε μπορώ να τη προβλέψω. Παρόλα αυτά σε 10 χρόνια φαντάζομαι πως θα είμαι χαμογελαστή δίπλα σε ανθρώπους που αγαπώ δουλεύοντας με πάθος και εξελίσσοντας τον εαυτό μου πάνω στο θεατρικό σανίδι.
5. Στο Game Over πως θα περιγράφατε τη συνεργασία με τους συναδέλφους σας;
Νιώθω τυχερή από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό. Δοκίμασα καινούριες τεχνικές μαζί με απόλυτα συνεργάσιμους ηθοποιούς, θαύμασα συμπεριφορές και δουλέψαμε ομαδικά. Νόμιζα πως θα ήταν πραγματικά δύσκολο να συνεργάζεσαι για μήνες με τόσο πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους που μέχρι χθες δεν ήξερες και που καθένας τους έχει το δικό του χαρακτήρα. Τελικά ήταν μια ενδιαφέρουσα και όμορφη εμπειρία γεμάτη έντονες στιγμές. Ωστόσο επειδή ποτέ δεν αρκεί η τύχη είναι γεγονός πως όλα αυτά συνέβησαν και χάρη στην Έφη Μεράβογλου. Δημιούργησε την ομάδα διδάσκοντας έναν κοινό δρόμο υποκριτικής ενώ παράλληλα έδινε την απόλυτη ελευθερία να εκφραστείς. Επιπλέον υπενθύμιζε το κοινό μας στόχο και την αγάπη μας για αυτό που κάνουμε σε κάθε στιγμή αδυναμίας ή σε κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε. Αναμφισβήτητα θα ονόμαζα τη συνεργασία μου αυτή με μια λέξη ως δώρο.
6. Είστε άνθρωπος με φαντασία
Πως θα ήμουν ηθοποιός αν δεν είχα την αυτοπεποίθηση πως έχω φαντασία; Σε κάθε μου δουλειά ανακαλύπτω έναν καινούριο κόσμο μέσα από τα μάτια του συγγραφέα και του σκηνοθέτη. Με τη σειρά μου όμως δημιουργώ και εγώ έναν παράλληλο από τη σκοπιά του ηθοποιού. Τον κόσμο του χαρακτήρα που υποδύομαι. Έναν κόσμο που χτίζεται με φαντασία, με μουσική, με κίνηση και χορό. Με την έμπνευση που μου δίνουν οι άνθρωποι που κυκλοφορούν γύρω μου, οι άνθρωποι που χαμογελούν , που ερωτεύονται.
7. Ποιο είναι το αγαπημένο σας θεατρικό έργο;
Αν έπρεπε να διαλέξω το αγαπημένο μου θα έλεγα το Πάσχα του Στρίντμεργκ. Η αλήθεια είναι όχι γιατί είναι εξαιρετικός συγγραφέας αλλά γιατί μέσα από αυτό θυμάμαι στιγμές από το παρελθόν μου. Ευτυχισμένες στιγμές που δε μπορείς παρά να αγαπάς ότι και όποιον στις θυμίζει. Ήταν το πρώτο που άγγιξα επαγγελματικά, που μου έδωσε μια θέση στο Θέατρο Τέχνης. Ένα βήμα πιο κοντά στο όνειρο μου.
