Θα ήθελα για άρχη να γυρίσουμε το χρόνο αρκετά πίσω και να φτάσουμε στα πρώτα σας ακούσματα, αυτά που σας έδωσαν το έναυσμα να αγαπήσετε τη μουσική.

Οι πρώτοι δίσκοι μου ήταν κάποιοι γαλλικοί και ευρωπαικοί όπως τους έλεγαν τότε που είχαν χαρακτηριστικές παραγωγές βασισμένες σε ενορχηστρώσεις με εγχορδα και γενικά μια λουντί μελοδραματική ατμόσφαιρα.Πράγματα που μετέπειτα τα συναντούσα ανα δεκαετία και σε παλιότερους και σε πιο σύγχρονους μουσικούς
‘όπως ο Ζακ Μπρελ η ο Σκοτ Γουόκερ όπως ο Δαβίδ ο Μπάουι η οι Ντιβάιν Κόμεντι
και οι Τίντερστικς.
Στα 14 μου ανακάλυψα τον ψυχεδελικό πλανήτη των Πινκ Φλουντ και μετά από λίγο ένας κίτρινος δίσκος που εξείχε από μια δισκοθήκη φίλου μου αναποδογύρισε και μου αλλαξε τα πάντα απ την πρώτη του ακρόαση ,απ την πρώτη του νοτα-καλυτερα απ την πρωτη του κραυγή –Ήταν ο πρώτος και ο μοναδικός στην ουσία δίσκος των Σεξ Πιστολς. Απο κει και πέρα οι εξερευνήσεις και οι ανακαλύψεις ήταν συνεχείς και συνεχίζονται μέχρι σήμερα με καθοδηγητές πνευματικούς τον κύριο Ζιμερμαν ,τον ,Θωμά Περιμενίδη ,τονΝικόλα Σπηλιά,τονΓιάννη Μετρητά και αλλους εξαίρετους κύριους..!

Θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο βινύλιο που αγοράσατε?

Ήταν η Οδύσσεια του Διαστήματος του Δαβίδ του Μπάουι που έμελε να με βάλει σε μια άλλη μεγάλη οδύσσεια ,αυτήν της μουσικής.

Κάνοντας ένα μικρό φλας μπακ από την περίοδο με τα Διάφανα Κρίνα, ποια είναι τα σημεία που έχουν χαραχτεί περισσότερο στη μνήμη σας?

Είναι όλο το ταξίδι που θυμάμαι. Είναι η ενασχόληση μου με την μουσική από τα 14 χρόνια μου με τον σπουδαίο σταθμό των Δ.Κ. Ένα απ’ τα ωραιότερα και ωφελιμότερα ταξίδια μου μέσα σε ήλιους αλλά και μέσα σε καταιγίδες.

Αυτές τις μέρες στην ‘’Αυλαία’’ συνδυάζεται την παρουσίαση του πολυαναμενόμενου προσωπικού σας δίσκου με μία πρωτότυπη έκθεση ζωγραφικής. Θα θέλατε να μας πείτε περισσότερες λεπτομέρειες?

Μαζί με εξαιρετικούς φίλους μου μουσικούς θα παρουσιάσω τα τραγούδια από μια τριετή συγκομιδή βιωμάτων καθώς και μελοποιημένα ποιήματα από αγαπημένους ξένους και Έλληνες ποιητές.
Όσον αφορά την παράλληλη έκθεση με έργα ζωγραφικής από κάρβουνο αυτό πλέον
αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι σαν δράση μεσα στους χώρους που παρουσιάζονται τα τραγούδια..

..ας πούμε πως μου δίνεται η δυνατότητα να εκφράζομαι με διαφορετικό τρόπο. Όπως έλεγε κι ο ζωγράφος Έντβαρντ Μουνκ: «είναι αδύνατο να εξηγήσει κανείς έναν πίνακα. Ζωγραφίστηκε επειδή ακριβώς δεν μπορούσε να εξηγηθεί με κανέναν άλλο τρόπο». Η μουσική καθόριζε και συνεχίζει να καθορίζει το αισθητικό κομμάτι στη ζωή μου και όπως έλεγε κι ο Φρόιντ: «οι τέχνες είναι ένας τρόπος έκφρασης των βαθύτερων επιθυμιών του ανθρώπου».

Η ζωγραφική πάλι με βοηθάει, όταν μου φαίνεται αδύνατο με στίχους και νότες, να περιγράψω πράγματα καταστάσεις και δαίμονες που βιώνω μέσα από τα κουτάκια μου. Τέχνη των τεχνών θεωρώ την μουσική και η ζωγραφική είναι η μικρή λεπτεπίλεπτη πριγκίπισσα, η αδερφούλα της. Νομίζω πως χρειάζεται με το έμφυτο ταλέντο να υπάρχει και ακατάπαυστη θέληση για γνώση. Ένα χάρισμα που μπορεί να διαθέτουμε είναι σαν το λουλούδι. Και οι γνώσεις είναι το νερό του. Αν σταματήσει να ποτίζεται, μαραίνεται. Και στη ζωγραφική, όπως σ όλες τις μορφές τέχνης, πυρήνας είναι ο κόσμος των συναισθημάτων. Συνήθως οι άνθρωποι τοποθετούμε οτιδήποτε μελαγχολικό στην σκοτεινή μας πλευρά, αν και έχω την αίσθηση πως και το σκοτάδι και το φως συνυπάρχουν και τα δύο μέσα μας και δεν είναι πάντα επιλογή μας ποιο απ τα δύο μας κυριεύει.

Η δικιά μου μελαγχολία είναι σαν το μούχρωμα που βάφεται ο ορίζοντας, την ώρα εκείνη τη μεταίχμια που το βράδυ σπρώχνει απαλά και γλυκά τη μέρα να φύγει, ν αποσυρθεί. Τις περισσότερες φορές αφήνω τον εαυτό μου να βιώνει. Άλλοτε μια βαθιά κι άλλοτε μια γλυκιά μελαγχολία, που πολλές φορές εξωτερικεύεται ζωγραφίζοντας. Απ την στιγμή που το αποδέχομαι κι αφήνομαι να το βιώνω σαν συναίσθημα μιας κανονικότητας, σχεδόν πάντα το επόμενο βίωμα είναι η έξοδος στο φως, όπου τότε προτιμώ πιότερο να το ζω παρά να το περιγράφω και να το εξηγώ.

Εκτός από τη ζωγραφική άλλη μία μεγάλη σας αγάπη είναι η ποίηση. Πιστεύετε ότι οι μορφές τέχνης έχουν την δυνατότητα να αλληλοσυμπληρώνονται?

Βεβαίως πολλές φορές αλληλοσυμπληρώνονται οι τέχνες μόνο που αυτό δεν αρκεί όταν για παράδειγμα στους τωρινούς χαλεπούς καιρούς που ζούμε οι καλλιτέχνες και οι πνευματικοί άνθρωποι που παράγουν έργο είναι οι ίδιοι άφαντοι. Χρειάζεται πρωτίστως οι καλλιτέχνες που παράγουν τα έργα να έχουν την δυνατότητα να αλληλοσυμπληρώνονται με τον κόσμο με τους νέους και με το τώρα για να αποκτά ουσία και έννοιες το κάθε έργο τους χωρίς να καταλήγει στριφνό απόκοσμο και απομονωμένο. Χρειάζεται να είναι παρόντες πρωτίστως οι πνευματικοί άνθρωποι ενός τόπου στα δύσκολά του, να είναι έξω στο τώρα ,να προσπαθούν να δείξουν τρόπους στους νεότερους να μάθουν να αντιδρούν, να μάθουν να ξεχύνουν τις κραυγές τους εύστοχα, να είναι εκεί στους δρόμους και στους χώρους εργασίας των νέων, να αφυπνίζουν με το πνεύμα τους κι όχι να συνεχίζουν να αποζητούν να μας γοητεύουν, τονώνοντας ίσως έναν ναρκισσισμό μέσω του πνευματικού τους έργου κι όχι να κρύβονται και να λουφάζουν πίσω από το έργο τους αφήνοντας αΐδρωτα να δουλεύει αυτό και να μιλάει μόνο αυτό εξ ονόματος τους. Εχω την αίσθηση πως ένα μεγάλο κομμάτι του πνευματικού κόσμου αυτής της χώρας είναι άλαλο και την έχει κάνει τουμπεκί γιατί έχει κι αυτό λερωμένη την φωλιά του, αφού για πολλά χρόνια συμπορεύτηκε και αφέθηκε σε πεολιχίστικες σχέσεις με την εκάστοτε εξουσία καθαρά για οικονομικά οφέλη και για μισαλλόδοξους λόγους, γινόμενοι τελικά οι πνευματικές πόρνες της εξουσίας. Ένα άλλο διαφορετικό κομμάτι του πνευματικού κόσμου προτίμησε αηδιασμένο την σιωπή και το υπόγειο φτιάχνωντας γύρω του ένα αγκαθωτό συρματόπλεγμα,και πληγωμένοι σήκωσαν ένα μοναχικό τοίχος γύρω τους.

Αν θέλαμε να ξεχωρίσουμε τους αγαπημένους σας ποιητές με μία φράση που θα τους χαρακτήριζε ?

ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΓΥΜΝΟΙ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ-για όλους μαζί !

Πως βλέπετε την ελληνική rock σκηνή σήμερα?

Με γυαλιά σκοταδιού

Τελειώνοντας και αφού σα; ευχαριστήσω θερμά θα ήθελα να μου πείτε αν σχεδιάζετε κάτι για το άμεσο μέλλον

Τα σχέδια τα καθορίζουν πλέον τα γεγονότα καθημερινά και έχω την αίσθηση πως ότι σχεδιάζεται από δω και πέρα καλό θα ταν να πράττετε έξω στους δρόμους και στις πλατείες. Και αν βρέχει δεν πειράζει …ομπρελλίτσες!

Τζανιδάκης Κων/νος