Η κλίση που έδειχνε στη μουσική και ιδιαίτερα στο πιάνο, έκανε τον πατέρα του Elmo να τον παίρνει μαζί του σε διάφορες παραστάσεις που γινόντουσαν δίνοντας του τη δυνατότητα να αξιοποιήσει το ταλέντο του. Η μητέρα του απ’ την άλλη πλευρά τον είχε γράψει στο Southwestern Assemblies of God University στο Τέξας έχοντας σαν σκοπό να βρίσκεται στον δρόμο του Θεού τραγουδώντας αγαπημένα gospel. Κάποια στιγμή που ο Jerry Lee ερμήνευσε το “My God Is Real” σε ρυθμούς woogie boogie, προκλήθηκε πραγματικός σάλος.
Ο δ/ντης του σχολείου απέβαλε τόσο τον Jerry όσο και τον πρόεδρο των φοιτητών Pearry Green, θεωρώντας τον συνυπεύθυνο. Μετά από πολλά χρόνια όταν ο Jerry συνάντησε ξανά τον Pearry Green, ο τελευταίος τον ρώτησε ΄΄Παίζεις ακόμα αυτή τη μουσική του διαβόλου΄΄ . Ο Jerry Lee χωρίς να σκεφτεί ιδιαίτερα του απάντησε έξυπνα και με αρκετή δόση χιούμορ ΄΄ Ναι, παίζω ακόμα. Το παράξενο όμως είναι ότι την μουσική που έπαιζα τότε στο σχολείο τώρα την παίζουν και την ακούνε όλοι.Με τη διαφορά βέβαια ότι εγώ ξέρω ότι παίζω για τον διάβολο ενώ αυτοί όχι΄΄.
Το 1956 ο Jerry Lee μετακόμισε στο Μέμφις. Ήταν η περίοδος όπου ο Elvis Presley είχε φύγει από τη Sun Records και είχε ήδη ξεκινήσει την λαμπρή του καριέρα με την RCA Victor. Ο Sam Phillips, ιδιοκτήτης της Sun, έψαχνε απεγνωσμένα τον διάδοχο του Elvis. Και όπως ήταν φυσικό στο πρόσωπο του Jerry Lee βρήκε έναν υποψήφιο. Στα ίδια στούντιο λοιπόν όπου εκτός από το ΄΄βασιλιά΄΄ είχαν ξεκινήσει την καριέρα τους ο Carl Perkins, o Johnny Cash, o Roy Orbison και ο Billy Lee Rilley έκανε τα πρώτα του βήματα και ο Jerry. Το δισκογραφικό του ντεμπούτο συνδυάστε με δύο εξαιρετικές διασκευές στα ΄΄End Of The Road΄΄του Irving Berlin και ΄΄Crazy Arms΄΄ του Ray Price. Μέσα σε λίγους μήνες ο Jerry Lee προκαλούσε παροξυσμό σε κάθε του ζωντανή εμφάνιση.
Πετώντας μακριά το σκαμπό, κουνώντας το μικρόφωνο πέρα δώθε με δύναμη και ανεβαίνοντας πάνω στο πιάνο που κάποιες φορές κτυπούσε, κατάφερε να δημιουργήσει ένα δικό του ξεχωριστό στυλ που κέρδιζε όλο και περισσότερους θαυμαστές. Από την εκρηκτική του σκηνική παρουσία πρόεκυψε και το προσωνύμιο ΄΄The Killer΄΄. Τον Δεκέμβριο του 1956 όταν ο Elvis επισκέφτηκε τα στούντιο της Sun για να δει και πάλι κάποιους από τους παλιούς του φίλους, συναντήθηκε τόσο με τον Jerry όσο και με τον Carl Perkins και τον Johnny Cash.
Φυσικά μια τέτοια συνάντηση δεν θα μπορούσε να περάσει ανεκμετάλλευτη και μετά από λίγο, όλοι μαζί, τραγούδησαν για αρκετή ώρα παλιές και νέες επιτυχίες από το χώρο της rock‘ n’ roll, της country αλλά και της gospel μουσικής. Ο Sam Phillips ηχογράφησε τα τραγούδια, τα οποία κυκλοφόρησαν αρκετά αργότερα σε ένα δίσκο σπάνιας συλλεκτικής αξίας με τίτλο ΄΄Million Dollar Quartet΄΄.
Όπως λέει ο μύθος ο Elvis και ο Jerry Lee είχαν μία παράξενη κόντρα μεταξύ τους που κατέληγε όμως σε μια βαθειά αλληλοεκτίμηση. Εικάζεται ότι ο ΄΄βασιλιάς΄΄ συμμετείχε σε ένα δίσκο του Jerry χωρίς να αναφέρεται το όνομα του (κάτι που δεν έχει όμως επιβεβαιωθεί και μάλλον μοιάζει απίθανο), ενώ χαρακτηριστικό είναι και το στιγμιότυπο έξω από την Γρέησλαντ όταν συνέλαβαν τον ΄΄killer΄΄ με ένα περίστροφο στο χέρι το οποίο κρατούσε τάχα για να σκοτώσει τον Elvis.
Το 1957 είναι η χρονιά όπου ο Jerry Lee κάνει την μεγάλη υπέρβαση. Κυκλοφορούν το ΄΄Great Balls Of Fire΄΄ και το ΄΄ Whole Lot Of Shakin’ Going On΄΄ απογειώνοντας τη φήμη του και κατακτώντας τα charts. Το πρώτο αφού έφτασε ένα βήμα από το Νο 1 στην Αμερική σκαρφάλωσε στην πρώτη θέση της Βρετανίας στις 11 Ιανουαρίου του 1958, γκρεμίζοντας από την κορυφή το ΄΄Mary’s Boy Child΄΄ του Harry Belafonte. Το δεύτερο ανέβηκε μέχρι το Νο 3 στο Billboard και κατέκτησε την κορυφή στα αντίστοιχα country charts. Το 1958 οι επιτυχίες συνεχίστηκαν με τραγούδια όπως τα ΄΄Breathless΄΄ (Billboard Νο 7, R&B Singles Νο3, Country Singles Νο4) και ΄΄High School Confidential ΄΄ (Billboard Νο21, R&B Singles Νο 5, Country Singles Νο 9) από την ομώνυμη ταινία όπου εμφανιζόταν και ο ίδιος. Την ίδια όμως χρονιά ο γάμος του με την δεκατριάχρονη δεύτερη ξαδέλφη του Myra, έπεσε σαν κεραυνός.Η περιοδεία του στην Αγγλία γνώρισε παταγώδη αποτυχία ενώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, κυρίως στις βορειότερες περιοχές, υπήρχε ένα έντονα επικριτικό κλίμα. Έτσι λοιπόν η δημοτικότητα του άρχισε να πέφτει χωρίς βέβαια ο ίδιος να σταματήσει να παλεύει για το αντίθετο. Το 1960 εμφανίζεται στην κινηματογραφική ταινία ΄΄Young And Deadly΄΄ ενώ ένα χρόνο αργότερα διασκευάζει το περίφημο ΄΄What’d I Say΄΄ του Ray Charles γνωρίζοντας σχετική επιτυχία. Το 1964 μεταπήδησε από τη Sun στην Smash Records (θυγατρική της Mercury) επιχειρώντας σιγά σιγά μια στροφή προς την country, την οποία φυσικά ποτέ δεν είχε εγκαταλείψει. Το 1968 γνώρισε και πάλι μεγάλη επιτυχία με το άλμπουμ ΄΄Another Place Another Time΄΄ φτάνοντας μέχρι το Νο 3 στα country charts, ενώ το ομώνυμο τραγούδι πήγε μέχρι το Νο 4. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στο ρόλο του Ιάγου στο έργο ΄΄Catch My Soul΄΄, μια rock εκδοχή πάνω στον Οθέλλο του Σαίξπηρ.
Ο Jerry Lee είχε πλέον επεκταθεί σε ένα ευρύτερο κοινό με αποτέλεσμα οι συναυλίες του να γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία, από τα πολυτελή ξενοδοχεία του Λας Βέγκας μέχρι τοπικούς country διαγωνισμούς. Στα country charts γνωρίζει τεράστια επιτυχία και τραγούδια του όπως τα To Make Love Sweeter For You (1969), There Must Be More To Love Than This (1970), Chantilly Lace (1972), Me And Bobby McGee(1972), Think About It Darlin’ (1972) και Would You Take Another Chance On Me (1972) κατακτούν την κορυφή. Την ίδια περίοδο κυκλοφορούν σημαντικά άλμπουμ του όπως τα ΄΄Together΄΄ (μαζί με την αδελφή του Linda Gail Lewis 1969), ΄΄Sings the Country Music Hall of Fame Hits, Vol. 1 και Vol.2΄΄ (1969), ΄΄Would You Take Another Chance On Me?΄΄ (1972), ΄΄The “Killer” Rocks O΄΄n (1972), ΄΄Who’s Gonna Play This Old Piano΄΄ (1973), ΄΄Southern Roots – Back Home To Memphis΄΄ (1974) και ΄΄The Session΄΄ (1973) όλα τop-10 hits στα country albums. Οι συναυλίες του συνεχίζουν να μαγνητίζουν, εμπλουτισμένες πλέον με νέα κομμάτια σαν τα ΄΄Driking Wine Spo-DeeO-Dee΄΄, ΄΄ Boogie Woogie Country Man΄΄ και ΄΄ Don’t Boogie Woogie΄΄.
Το 1979 υπογράφει συμβόλαιο με την Electra εγκαταλείποντας την Mercury, η οποία είχε απορροφήσει από το 1970 την Smash. Ο πρώτος του δίσκος με την νέα του εταιρία κυκλοφορεί την ίδια χρονιά, έχοντας σαν τίτλο το όνομα του και προπύργιο το εκπληκτικό ΄΄Rockin My Life΄΄ αλλά και το ανέκδοτο τραγούδι το Bob Dylan ΄΄Rita May΄΄ που είχε προσφέρει ο τελευταίος στον Jerry Lee.
Το 1989 γυρίστηκε μια ταινία βιογραφία προς τιμήν του με τίτλο ΄΄Great Balls Of Fire΄΄, την οποία επιμελήθηκε ο ίδιος και γνώρισε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία. Τον ρόλο του Jerry Lee υποδύθηκε ο Dennis Quaid ενώ για τις ανάγκες της ταινίας ο ΄΄killer΄΄ ηχογράφησε και πάλι τις μεγαλύτερες επιτυχίες του.
Ένα χρόνο νωρίτερα είχαμε την ευκαιρία να τον απολαύσουμε για πρώτη φορά στη χώρα μας στα πλαίσια μίας μεγάλης συναυλίας για το Aids στο Παναθηναικό Στάδιο , κάνοντας 50.000 κόσμο να παραλυρεί! Το Δεκέμβριο του 1990 rock’ n’ roll σκηνές επαναλήφθηκαν στο Στάδιο Ειρήνς και Φιλίας. Δείτε τις μοναδικές στιγμές εδώ
Το 1998 ο Jerry Lee έκανε μια σπουδαία ευρωπαϊκή τουρνέ μαζί με δύο ακόμα΄΄ ιερά τέρατα΄΄ της rock’ n’ roll σκηνής, τον Chuck Berry και τον Little Richard, μαζεύοντας χιλιάδες κόσμο όπου και να εμφανιζόντουσαν. Το 2006 αποφάσισε να ηχογραφήσει ένα δίσκο με διασκευές κλασικών τραγουδιών συνεργαζόμενος με ονόματα όπως οι Mick Jagger, Willie Nelson, Jimmy Page, Keith Richards, John Fogerty, Rod Stewart κά. Αποτέλεσμα ήταν ο δίσκος ΄΄Last Man Standing΄΄ να γνωρίσει τεράστια επιτυχία και τα τραγούδια του να ακουστούν στα μεγαλύτερα ραδιόφωνα του κόσμου. Το 2008 μαζί με τους John Fogerty και Little Richard συμμετείχαν στα 50th Grammy Awards Show, ερμηνεύοντας το “Great Balls of Fire”. Τον Οκτώβριο του 2009 ο Jerry Lee άνοιξε τη συναυλία για την 25η επέτειο του Rock and Roll Hall of Fame που έγινε στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης.
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχετε καταφέρει να τον δείτε έστω και μία φορά ζωντανά. Δεν ξέρω καν αν η αγαπημένη σας μουσική είναι το rock’ n’ roll. Αυτό που ξέρω με βεβαιότητα όμως να σας πω, είναι ότι όσες φορές και αν έχεις δει τον Jerry Lee Lewis ποτέ δε πρόκειται να σου φτάσει μία ολόκληρη ζωή για να τον απολαύσεις…!
Κώστας Τζανιδάκης
