H ανακοίνωση της συναυλία των Lynyrd Skynyrd στην Αθήνα προκάλεσε τεράστιο ενθουσιασμό στους φανατικούς θαυμαστές τους αλλά και αρκετή δυσπιστία σε μία μερίδα του κόσμου που τους θεωρούσε περισσότερο μία tribute μπάντα, παρά το αυθεντικό γκρουπ. Με συγκρατημένη λοιπόν αισιοδοξία ξεκινήσαμε για το γήπεδο του baseball στο Ελληνικό, ένα χώρο αρκετά συμπαθητικό αλλά εντελώς δυσλειτουργικό ως αναφορά τη διεξαγωγή συναυλιών (κάτι που καταλάβαμε ειδικά κατά την έξοδο, όταν κάναμε πάνω από 20 λεπτά για να βγούμε από τις κερκίδες)

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Πλησιάζοντας στον περιβάλλοντα χώρο αντικρίσαμε εικόνες παρόμοιες με αυτές που είχαμε δει σε βίντεο κατά την άφιξη των Lynyrd Skynyrd στο αεροδρόμιο. Ήταν οι πρώτοι τσοπεράδες που κατέφθαναν, με φουλάρια στις μηχανές και σημαίες των νοτίων να ανεμίζουν, δίνοντας ένα πραγματικά ιδιαίτερο χρώμα στην ατμόσφαιρα. Μπαίνοντας στις εξέδρες  οι
SoundtrucK είχαν ήδη ανέβει στη σκηνή, αναλαμβάνοντας να ζεστάνουν τον κόσμο που ήδη είχε αρχίσει να μαζεύετε. Με δυνατό αλλά και μελωδικό πολλές φορές hard rock ήχο, ο οποίος πλαισιωνόταν από southern αναφορές, κέρδισαν το ζεστό χειροκρότημα του κοινού, ειδικά στο “It’s A Long Way To The Top” των AC/DC, με το οποίο έκλεισαν την εμφάνιση τους.

Αμέσως μετά ανέβηκαν στη σκηνή οι Potergeist, ένα γκρουπ που πιθανόν να έχει να δείξει αρκετά καλά στοιχεία μελλοντικά στο χώρο του, αλλά που όμως δεν ταίριαζε σε τίποτα με το ύφος της βραδιάς. Χαρακτηριστικό το γεγονός ότι όταν ανακοίνωσαν ότι θα πουν το τελευταίο τους κομμάτι, το κοινό ξέσπασε σε έντονο χειροκρότημα!

Και καθώς τα λεπτά μετρούσαν αντίστροφα, ο ραδιοφωνικός παραγωγός και λάτρης της country μουσικής, Νίκος Γκαραβέλας, ανέβηκε στη σκηνή προλογίζοντας κατά μία έννοια το ΄΄θρυλικό΄΄ συγκρότημα. Αμέσως μετά το όνειρο και το απωθημένο όλων των οπαδών της southern rock μουσικής στην χώρα μας πήρε σάρκα και οστά!
Οι Lynyrd Skynyrd ανέβηκαν στη σκηνή και για μιάμιση ώρα έδωσαν όχι απλά τον καλύτερο εαυτό τους αλλά ένα πραγματικό ρεσιτάλ! Εκπληκτικό playlist, που δεν έκανε κοιλιά σε κανένα σημείο και ανάγκασε 6 με 7 χιλιάδες κόσμο να παραληρεί. Ήταν δε τέτοιος ο τρόπος με τον οποίο απέδιδαν τα τραγούδια που νόμιζε κανείς ότι είναι ηχογραφήσεις στούντιο! Van Zant, Medlocke και Rossington τράβηξαν δικαιωματικά τα περισσότερα βλέματα, δικαιώνοντας ακόμα και τους δύσπιστους. Τα συναισθήματα εναλλάσσονταν ανάλογα το ρυθμό του κάθε κομματιού, οι σημαίες των νοτίων κυμάτισαν όχι μόνο στο πλήθος αλλά και στα χέρια του  Johnny Van Zant και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα μας ταξίδευε περισσότερα στην Alabama παρά στο Ελληνικό.

Πως θα μπορούσε να είναι άλλωστε διαφορετικά όταν ακούς κατά σειρά  τραγούδια όπως τα ΄΄What’s Your Name΄΄, ΄΄Down South Jukin’΄΄, ΄΄That Smell΄΄,
΄΄I Know A Little΄΄, ΄΄Saturday Night Special΄΄, ΄΄Simple Man΄΄, ΄΄Gimme Back My Bullets΄΄, ΄΄Whiskey Rock-A-Roller΄΄, ΄΄The Needle And The Spoon΄΄, ΄΄Tuesday’s Gone΄΄, ΄΄Gimme Three Steps΄΄, ΄΄Call Me The Breeze ΄΄ (του μεγάλου JJ Cale) και
Sweet Home Alabama. Και στο τέλος το απόλυτο encore. Το μυθικό ΄΄Free Bird΄΄ ήταν το κερασάκι στην τούρτα, που έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο μία συναυλία που σίγουρα οι περισσότεροι από αυτούς που την παρακολούθησαν, θα την θυμούνται με ιδιαίτερο τρόπο σε όλη τους τη ζωή.

Setlist:

Workin’ For MCA
I Ain’t The One
Skynyrd Nation
What’s Your Name
Down South Jukin’
That Smell
I Know A Little
Saturday Night Special
Simple Man
Gimme Back My Bullets / Whiskey Rock-A-Roller / The Needle And The Spoon
Tuesday’s Gone
Gimme Three Steps
Call Me The Breeze
Sweet Home Alabama
———-
Free Bird

Τζανιδάκης Κων/νος