You are currently viewing BLUES TRACKERS

BLUES TRACKERS


blues trackers

Είναι μεγάλη μου χαρά που φιλοξενώ ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά blues συγκροτήματα. Θα ήθελα να μου πείτε πότε ξεκινήσατε την πορεία σας και τι έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτό
 Οι Blues Trackers ξεκίνησαν την μουσική τους πορεία το 1996 και η σύνθεση τους σταθεροποιήθηκε το 2000, έχοντας τη μορφή που έχει και σήμερα. Ο Τάσος Λυτρίδης και ο Παναγιώτης Μπαντικούδης στις κιθάρες και στα φωνητικά, ο Σάκης Σμαρνάκης στο μπάσο και ο Θοδωρής Τριανταφύλλου στα τύμπανα. Σαν πέμπτο και «επίτιμο» μέλος της μπάντας έχουμε τον σαξοφωνίστα Φάνη Παναγιωτόπουλο ο οποίος παίζει μαζί μας σε επιλεγμένες εμφανίσεις.
 Σημαντικό ρόλο στην πορεία μας όλα αυτά τα χρόνια, έπαιξε η αδελφική σχέση που έχουμε μεταξύ μας, η οποία λειτούργησε σαν σανίδα σωτηρίας τις δύσκολες στιγμές που μια μπάντα απλά θα «σκορπούσε» δεξιά αριστερά.

Ποιοί είναι οι αγαπημένοι σας καλλιτέχνες?
 Ακούγοντας κάποιος τους Blues Trackers  εύκολα μπορεί να καταλάβει ότι οι μουσικές μας αδυναμίες προέρχονται κυρίως από το χώρο του Αμερικανικού νότου. Το southern rock, το Chicago και Texas blues, ίσως και λίγο η country, μας έκαναν να αγαπήσουμε αλλά και να «διασκευάσουμε» καλλιτέχνες όπως ο Muddy Waters, οι Allman Brothers και o Buddy Guy. Η soul βέβαια και το κλασικό rock δεν μας αφήνουν αδιάφορους. Πολύ συχνά στις ζωντανές μας εμφανίσεις θα ακούσετε να παίζουμε James Brown, War, Stevie Wonder αλλά και Neil Young, Peter Green και Bruce Springsteen. 

Τι σημαίνει για σας blues?
  Πολλά. Τα blues βασικά για μας είναι ο δρόμος μας. Δουλεύοντας οχτώ ώρες το πρωί (καθ’ότι τα blues είναι δύσκολο να σε «ταίσουν» σ’αυτή τη χώρα) και άλλες τόσες το βράδυ, είναι δύσκολο, πλησιάζοντας στο μικρόφωνο να μην τραγουδήσεις στοίχους σαν αυτούς: «..Ι’ve got stones in my pathway..», «..and it’s a hard road till I die». Τα blues για μας είναι το κλειδί που μας ανοίγει την πόρτα της εξόδου από τη ρουτίνα και τη σημερινή μουσική οχλαγωγία και μας οδηγεί σε έναν δικό μας μουσικό παράδεισο τον οποίο μοιραζόμαστε με τους ακροατές μας.   

Το 2003 συνεργαστήκατε  με τον  Louisiana Red και από τότε έχετε μια πολύ καλή σχέση. Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας από έναν τόσο σημαντικό καλλιτέχνη?

 Παίζοντας δίπλα στον Red είναι σαν να κοιτάς τα blues κατάματα. Δεν τολμάς, νοιώθεις δέος, κάνεις ένα βήμα πιο πίσω και στέκεσαι θαυμάζοντας την απλότητα και τη σεμνότητα αυτού του γίγαντα των blues που διηγείται ασταμάτητα ιστορίες για τον Muddy Waters, τον Albert King, τον Johnny Winter κ.α. αφήνοντας σε άφωνο.  Παίζοντας με τον Red μπορείς να καταλάβεις ότι τα blues δεν είναι απλά μουσική. Όταν τον ακούς να τραγουδάει «I went to the orphanage, I was nobody’s child» και ξέρεις ότι αυτή είναι η ζωή του, το λιγότερο που νοιώθεις είναι ανατριχίλα.
      
Φυσικά έχετε κάνει κι άλλες σπουδαίες συνεργασίες όπως αυτές με τους Dr . Feelgood και Glenn Hughes και όχι μόνο. Θα θέλατε να μας πείτε τη σας έχει μείνει στον μυαλό περισσότερο απ΄ όλες αυτές τις σημαντικές στιγμές?
 Όσα και να πείς για τον απίστευτο Glenn Hughes και τους καταιγιστικούς Dr. Feelgood απλά θα είναι λίγα.
Ήτανε πολύ χαρακτηριστική η στιγμή που όλα ήτανε έτοιμα για το sound check και περιμέναμε όλοι με αγωνία τον Glenn Hughes. Ήρθε, ανέβηκε στη σκηνή, πήγε στο μικρόφωνο του και χωρίς άλλη λέξη έβγαλε μια εκωφαντική κραυγή. Κατόπιν γύρισε προς τον ηχολήπτη του έγνεψε «it’s ok», έπαιξε δύο κομμάτια και έφυγε για το ξενοδοχείο. Απίστευτος!

Πόσες ολοκληρωμένες δισκογραφικές δουλειές έχετε κυκλοφορήσει ως τώρα?

 Σαν Blues Trackers έχουμε ηχογραφήσει δύο άλμπουμ. Ένα στο studio και ένα live (ομότιτλα).Eπίσης κυκλοφορεί και το Panos Badikouthis «Blues people» το οποίο είναι δικό μου προσωπικό άλμπουμ με τη συμμετοχή όλων μας αλλά και πολλών άλλων καταξιωμένων μουσικών όπως ο Ηλίας Ζάικος (Blues Wire), ο Γιώργος Bandoek κ.α.

Πιστεύετε ότι η blues σκηνή έχει μέλλον στην χώρα μας?

 Φυσικά. Όπως έλεγε και ο μεγάλος Γιώργος Ζαμπέτας σε μια συνέντευξή του, «όσο υπάρχουν δάσκαλοι θα υπάρχουν μαθητάδες». Στις αρχές του ‘80 στα χωράφια του blues υπήρχαν δισκογραφικά μόνον οι Blues Wire.Aυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υπάρχουν τουλάχιστον δεκαπέντε blues μπάντες με δικό τους ηχογραφημένο υλικό και μια πλειάδα καταπληκτικών νέων μουσικών. Αυτό σημαίνει ότι τα επόμενα χρόνια σίγουρα θα πολλαπλασιαστούν.

Πόσο έχει βοηθήσει ή βλάψει την καριέρα σας η εξάπλωση του internet και ο ρόλος που παίζει  πλέον στη ζωή μας?

 To διαδύκτιο σαφέστατα μας βοήθησε. Θα ήταν ακατόρθωτο να φτάσει η μουσική μας στα αφτιά και τα μάτια τόσων ανθρώπων σε όλον τον κόσμο, αν αναλογιστεί κανείς ότι ποτέ δεν υπήρχε ενδιαφέρον από τις ελληνικές δισκογραφικές εταιρείες για αυτό το μουσικό είδος. Το youtube, το myspace και τα διάφορα social networks έχουν αποδειχτεί σημαντικά εργαλεία προώθησης στα χερια των νέων καλλιτεχνών και αστείρευτοι τόποι εξερεύνησης για τους εκλεκτικούς ακροατές και τους αναζητητές του καινούριου. 
Πιστεύετε ότι το blues και το rock αλληλοσυμπληρώνονται  ?
 Η φράση του μεγάλου Muddy Waters νομίζω πώς τα λέει όλα, «the blues had a baby, called rock’n’roll».

Τελειώνοντας και αφού σας ευχαριστήσω θερμά θα ήθελα να μου πείτε τα σχέδια σας για το άμεσο μάλλον

 Αυτό το διάστημα ετοιμάζουμε έναν καινούριο δίσκο ο οποίος θα περιέχει για πρώτη φορά αποκλειστικά και μόνο δικές μας συνθέσεις. Παράλληλα θα συνεχίσουμε να κάνουμε εμφανίσεις γιατί τα blues εκεί ζωντανεύουν. Στο πατάρι.
Σ’ευχαριστούμε θερμά και συγχαρητήρια για την πολύ ωραία ιστοσελίδα.

Πάνος Μπαντικούδης
www.bluestrackers.gr

Τζανιδάκης Κων/νος