Το «Το Τελευταίο Χειροκρότημα» είναι ένα μυθιστόρημα που μιλάει για τα παρασκήνια του θεάτρου. Στο μυαλό μας ο κόσμος της Τέχνης έχει πολύ παρασκήνιο… Πώς μπήκατε στη διαδικασία να εισχωρήσετε σε αυτόν;
Μέσα από τη δημοσιογραφική μου ιδιότητα και πιο συγκεκριμένα μέσα από την ενασχόλησή μου με το πολιτιστικό ρεπορτάζ έχω γνωρίσει αμέτρητους καλλιτέχνες και ιδίως ηθοποιούς. Άλλοι γνήσιοι, ταπεινοί, απλοί, χωρίς ίχνος βεντετισμού παρά την αναμφισβήτητη καριέρα τους και άλλοι περσόνες χωρίς ουσία, χωρίς αλήθεια, λαϊφστιλικαζίδικα πρόσωπα με σίγουρη ημερομηνία λήξης, μετρίου ταλέντου, μεγάλης αλαζονείας, που αποσκοπούν μονάχα στη δόξα και το χρήμα. Πράγματι η Τέχνη κρύβει ένα πολυποίκιλο παρασκήνιο και σε κάποιες περιπτώσεις, αρκετές δράσεις και συμπεριφορές απέχουν παρασάγγας από την αξιοπρέπεια και την ευσυνειδησία. Είχα συγκεντρώσει λοιπόν, μέσα στο μυαλό μου ένα πολύ πλούσιο και πολύμορφο υλικό γύρω από πρόσωπα που υπηρετούν πιστά την Τέχνη και από πρόσωπα που απλά την καπηλεύονται. Στηριζόμενος σ’ αυτή την ιδέα-κεντρική γραμμή «έχτισα» το μυθιστόρημα «Το Τελευταίο Χειροκρότημα» (Εκδ. Ωκεανός), θίγοντας όλες αυτές τις ετερότητες, χωρίς όμως να αφήνω έξω απ’ τις σελίδες του στοιχεία που διέπουν την ελληνική κοινωνία, θεσμούς που μας χαρακτηρίζουν ως λαό και φυσικά πολλά συναισθήματα που πλημμυρίζουν τις ψυχές μας, όπως ο έρωτας, η αγάπη, η φιλία, η αλληλεγγύη, η προδοσία, το πάθος, ο φθόνος και άλλα…
Πρέπει να είστε από τους νεώτερους συγγραφείς στην Ελλάδα, ίσως και ο νεώτερος με ενεργητικό τριών βιβλίων. Η συγγραφή είναι διέξοδος ανάγκης;
Δεν ξέρω αν είμαι ο νεώτερος. Ίσως ναι αλλά ίσως κι όχι, μα τι σημασία έχει η ηλικία; Η συγγραφή για μένα δεν είναι μόνο διέξοδος, είναι κάτι σαν λύτρωση, ένα εγκεφαλικό ταξίδι με βάρκα λευκές κόλλες, για κουπί μία πένα και με προορισμό το άγνωστο. Γλαφυρά μιλώντας θα έλεγα πως η συγγραφή είναι σαν να έρχομαι σε επαφή με το βαθύτερο εγώ μου, να το γνωρίζω καλύτερα, να το αγκαλιάζω όταν τρέμει από αγωνία, να δακρύζω μαζί του, σαν αυτό δικαιώνεται. Και τέλος, η συγγραφή είναι το χόμπι μου, το παρεάκι μου, η άυλη γυναίκα της ζωής μου…
Σα νέος άνθρωπος ποια συμβουλή θα δίνατε στους συνομήλικούς σας;
Η αλήθεια είναι πως είμαι αλλεργικός στη λέξη «συμβουλή». Δεν δέχομαι συμβουλές και κατά προέκταση δεν μπαίνω στη διαδικασία να δώσω κάποια. Ωστόσο, για να απαντήσω, το μόνο που θα μπορούσα να μοιραστώ με τους συνομήλικούς μου είναι η γνώμη μου. Βάσει αυτής, ο κάθε άνθρωπος, πόσω μάλλον ένας νέος, οφείλει να καταπιαστεί με ό, τι τον ευχαριστεί, του αγγίζει την ψυχή και τον «γεμίζει». Αν ακολουθήσει τα κελεύσματα της ψυχής του, τότε -με το πέρας του καιρού- θαρρώ πως θα ανταμειφθεί. Αντιθέτως, αν υπακούσει στα κελεύσματα των τρίτων, της εποχής ή ακόμα και της κοινωνίας, τότε -πάλι με το πέρας του καιρού- θαρρώ πως κατά πάσα πιθανότητα θα απογοητευτεί…
Οι ήρωες του μυθιστορήματός σας είναι πραγματικά πρόσωπα ή μυθοπλασία και σε ποιον έχετε τη μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί;
Είναι δημιουργήματα της φαντασίας μου! Αδυναμία τρέφω προς όλους, μια και όλοι τους είναι σαν παιδιά μου. Η αλήθεια είναι πως, ενώ κάποιοι θα περίμεναν ότι θα φρόντιζα περισσότερο τους κεντρικούς ήρωες, εγώ αγάπησα και τους δεύτερους ή ακόμα και τους τρίτους και φρόντισα μέσα στην πλοκή κάποιοι απ’ αυτούς να «κλέβουν» την παράσταση.
Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε και ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;
Διάβασα το κλασικό μυθιστόρημα «Νανά» του Εμίλ Ζολά, που από καιρό ήθελα να διαβάσω, αλλά τώρα βρήκα τον χρόνο. Το απήλαυσα όσο δεν φαντάζεστε! Αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι πολλοί, κυρίως Έλληνες, όπως ο Καζαντζάκης και από τους εν ζωή ο Βασίλης Βασιλικός, ο Βασίλης Αλεξάκης, η Ντόρα Γιαννακοπούλου, ο Μάνος Ελευθερίου κ.α. των οποίων οι πένες είναι πολύ «δυνατές», οι πλοκές των μυθιστορημάτων τους είναι πλούσιες σε περιεχόμενο, με ανατροπές που κόβουν την ανάσα και καταλήγεις να φτάνεις στην τελευταία σελίδα έχοντας διαβάσει όλο το βιβλίο απνευστί.
Έχει επηρεαστεί καθόλου η γραφή και η σκέψη σας από τον αγαπημένο σας συγγραφέα;
Για να είμαι ειλικρινής δεν γνωρίζω. Αν έχει συμβεί κάτι τέτοιο, τότε θα έχει προκύψει κάτω από συμπτώσεις… Συνειδητά πάντως όχι! Μπορεί να θαυμάζω πολλούς αλλά έχω επιλέξει να πορευτώ στηριζόμενος στις -όποιας ποιότητας- δικές μου συγγραφικές δυνατότητες…