• Καλως ήρθες Μάνο στο rockandroll.gr. Τι θα έλεγες να ξεκινήσουμε τη κουβέντα μας με τα πρώτα σου ακούσματα, αυτά που σε έκαναν να αγαπήσεις την μουσική

Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση! Τα πρώτα μου ακούσματα με βρίσκουν σε μια ηλικία που υπήρχε ακόμα ο απόηχος του λαϊκού και του ρεμπέτικου αλλά και οι εκπομπές του Γιάννη Πετρίδη. Ήταν λογικό για μένα τουλάχιστον να ανακατεύω τον Βαμβακάρη και τον Κουγιουμτζή με τους Led Zeppelin, Joy Division και Bruce Springsteen. Πολλά και διαφορετικά πράγματα που με καθόρισαν κάτι που συνεχίζω και στο σήμερα μια που τα ακούσματά μου είναι ποικίλα. Αν θέλεις όμως κάποια ονόματα που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην εφηβική μου ηλικία θα σταθώ στον Λοΐζο, τον Άσιμο, τον Σιδηρόπουλο, την Λένα Πλάτωνος και από την άλλη πλευρά στη φολκ τραγουδοποιία των Springsteen, Young, Dylan, Drake. Η αγάπη μου για τον Χατζιδάκι και τους υπόλοιπους μεγάλους συνθέτες θα έρθει πιο μετά.

• Η πρώτη σου δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε το 2016 με τίτλο ‘’Να περιμένω το αύριο’’. Θέλεις να μας πεις δύο λόγια για το ύφος των τραγουδιών αλλά και για την ανταπόκριση που βρήκε από τον κόσμο?

Στην βάση τους τα τραγούδια μου είναι αφηγηματικές μπαλάντες με το ένα πόδι στο «έντεχνο» και με το άλλο στην πιο δυτικότροπη ξένη κουλτούρα. Αρκετά τραγούδια ακούστηκαν από αυτή την δουλειά και αυτό που εισέπραξα από ανθρώπους εντός κι εκτός του χώρου ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικό!

• Για να ακολουθήσουν φέτος τα «Μολυβένια Τρένα», για τα οποία αναμένουμε να μας κατατοπίσεις πλήρως

Τα «Μολυβένια Τρένα» γεννήθηκαν όταν ηχογραφούσα το πρώτο άλμπουμ και φυσικά μέσα στα επόμενα χρόνια μέσα από εικόνες και φράσεις που υπήρχαν καιρό μέσα μου αλλά δεν είχα τον χρόνο να τις επεξεργαστώ. Συνειδητά επέλεξα η ενορχήστρωση να είναι διαφορετική, πιο λυρική και πιο πλούσια σε σχέση με το πρώτο άλμπουμ γιατί τα ίδια τα τραγούδια κινούνται σ’ ένα πιο εσωστρεφές, λυρικό και βιωματικό περιβάλλον. Προσωπικά με καλύπτει απόλυτα το αποτέλεσμα και χαίρομαι που τα πρώτα σχόλια είναι πολύ θετικά. Ουσιαστικά είναι ένα άλμπουμ πάνω στη μνήμη, την απώλεια του έρωτα και των πραγμάτων αλλά και της χαμένης μας παιδικότητας.

• Πως βιώνεις ως καλλιτέχνης την κατάσταση με τον κορωνοιό και ποιες πιστεύεις ότι είναι οι επιπτώσεις για το χώρο της μουσικής?

Καλώς ή κακώς, μέσα στην πανδημία, κάποιοι καλλιτέχνες έχουμε το «θράσος» να βγάζουμε την γλώσσα μας απέναντι σε όλη αυτή την παράνοια που βιώνουμε ως αντίδοτο και άμυνα στην καταπίεση και τον αυταρχισμό που με πρόσχημα την πανδημία έχει επιβληθεί σχεδόν σε όλο τον πλανήτη. Περισσότερο από τους ιούς φοβάμαι τον ίδιο τον άνθρωπο! Η τρομοκρατία, η φτώχεια , η εξαθλίωση και ο φασισμός φοβάμαι πως θα ξεπεράσουν σε επικινδυνότητα τα επόμενα χρόνια τον οποιονδήποτε επικίνδυνο ιό!
Σε ό,τι αφορά την μουσική δημιουργία, ναι μεν δεν έχει σταματήσει η παραγωγή αλλά σαφώς βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα τέλμα σε ό,τι αφορά την κοινοποίηση της δουλειάς μας. Οι καλλιτέχνες, σε κάθε χώρο αυτή τη στιγμή, εξωθούνται από το επίσημο κράτος στην επαιτεία και την εξαθλίωση!

• Όταν με το καλό επανέλθουμε σε μία ‘’κανονικότητα’’, ποια είναι τα πρώτα σου σχέδια?

Μισώ την λέξη «κανονικότητα», είναι μια κακοποιημένη έννοια! Προτιμώ την λέξη κοινωνικότητα που τόσο πολύ μας έχει λείψει. Φυσικά και θα είμαι, αν μπορώ κάθε βράδυ και σε διαφορετικό live φίλων σε μια ατέλειωτη μπάρα…Εντάξει, εννοείται ότι θα πάω και στο δικό μου….live. Δεν θέλω να τα σκέφτομαι όμως όλα αυτά. Θέλω να γίνουν!

• Ευχαριστούμε θερμά για τη συνέντευξη που μας παραχώρησες
Ευχαριστώ από καρδιάς! Καλή δύναμη να έχουμε!