Ήσασταν παιδί του Γυμνασίου ακόμα όταν ο πατέρας σας σας έκανε δώρο μια κιθάρα. Ποια ήταν τότε τα μουσικά σας ακούσματα, αυτά που σας έδωσαν το έναυσμα να ασχοληθείτε με τη μουσική?
Ήταν απ’ τη μια τα παραδοσιακά τραγούδια του χωριού μου και από την άλλη ο ήχος της δυτικής μουσικής που παιζόταν τότε στα ραδιόφωνα, όπως των Beatles, Simon & Gurfunkel κ.λπ.
Όταν ήσασταν φοιτητής. είχατε δημιουργήσει τα πρώτα σας ερασιτεχνικά γκρουπ. Θυμάστε αλήθεια κάποιες χαρακτηριστικές στιγμές από εκείνη την εποχή?
Αυτό που θυμάμαι και νομίζω πως έχει αξία από εκείνη την εποχή και ισχύει για τα περισσότερα γκρουπάκια που δημιουργούσαμε πολλοί τότε, είναι ότι υπήρχε γενικά ένας αγνός ενθουσιασμός, εφηβικός, και αληθινή αγάπη για τη μουσική, χωρίς ματαιοδοξίες και “μπλεξίματα”… Κι αυτά είναι στοιχεία που προσπαθώ να διατηρώ μέσα μου ακόμα και σήμερα.
Ο Σταμάτης Σπανουδάκης ήταν από τους ανθρώπους που σας ενθάρρυναν σημαντικά στο να ασχοληθείτε επαγγελματικά με τη μουσική. Σας είχε πει ποια ήταν τα στοιχεία που διέκρινε τότε?
Ο Σταμάτης Σπανουδάκης είναι ένας πολύ ξεχωριστός συνθέτης αλλά και άνθρωπος και τον ευχαριστώ πάντα για το ενδιαφέρον που έδειξε για τη δουλειά μου και για τη βοήθεια που μου πρoσέφερε στα πρώτα μου βήματα. Είναι ένας πολύ σεμνός άνθρωπος, γι’ αυτό και οι κριτικές του και τα καλά του λόγια προς όλους είναι επίσης σεμνά και μετρημένα. Έτσι σεμνά και όμορφα μίλησε και για τη δική μου δουλειά και είναι τιμή μου.
Το 1987 εμφανιστήκατε στην εκπομπή του Διονύση Σαββόπουλου, «Ζήτω Το Ελληνικό Τραγούδι”, σαν νέο ταλέντο, ερμηνεύοντας το τραγούδι «Φανή». Ποια ήταν τα συναισθήματα που νιώσατε εκείνη τη στιγμή?
Ο Διονύσης Σαββόπουλος είναι ένας πάρα πολύ ιδιαίτερος και σημαντικός τραγουδοποιός, στον οποίο επίσης χρωστώ πολλά. Το να βγαίνει ένα νεαρό παιδί, όπως ήμουν εγώ, που μόλις είχα μπει στη δισκογραφία, σχεδόν κατά λάθος, με μια επιτυχία, τη Φανή, που δεν την περίμενα και που δεν ήξερα πως να τη διαχειριστώ καλά-καλά, στην εκπομπή του κ. Σαββόπουλου, ήταν, αν μη τι άλλο, μια πολύ σημαντική στιγμή στο ξεκίνημά μου. Ο Διονύσης Σαββόπουλος για ‘μένα δεν είναι μόνο κορυφαίος τραγουδοποιός αλλά ένας ποιητής που έχει φτιάξει με το προσωπικό του ύφος στη μουσική και το λόγο, Σχολή…
Από τον πρώτο σας κιόλας δίσκο συνδυάσατε σε σημαντικό βαθμό ποιότητα και εμπορικότητα. Επειδή δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο, υπάρχει κάποιο ‘’μαγικό’’ συστατικό?
Το θέμα είναι η ποιότητα ή η εμπορικότητα να μην είναι αυτοσκοπός. Μπορεί να συνυπάρχουν και τα δύο, όταν κανένα από τα δύο δεν επιδιώκεις, αλλά γράφεις αληθινά, απ’ την καρδιά σου.
Σε όλους σας τους δίσκους η μουσική και οι στίχοι είναι δικοί σας, πράγμα όχι και τόσο συνηθισμένο. Να υποθέσουμε ότι ακούγοντας όλα αυτά τα τραγούδια μπορούμε να καταλάβουμε ένα κομμάτι της ίδιας τη ψυχής του Βασίλη Καζούλη?
Σίγουρα ναι. Νομίζω πως δε θα μπορούσα να γράψω διαφορετικά, αν δεν αντλούσα μεγάλο υλικό βασικά από εμένα.
Να μη ξεχνάμε βέβαια ότι έχετε συνεργαστεί στο ερμηνευτικό κομμάτι και με πολύ μεγάλους καλλιτέχνες. Υπάρχουν κάποια ‘’στιγμιότυπα’’ που έχουν χαραχτεί με ιδιαίτερο τρόπο στη μνήμη σας από αυτές τις συνεργασίες που είχατε?
Έχω να θυμάμαι τα καλύτερα από τις επί σκηνής συνεργασίες μου, τα τελευταία χρόνια, όπως με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, τον Φίλιππο Πλιάτσικα, τον Διονύση Τσακνή, τον Νίκο Ζιώγαλα, τον Αντώνη Μιτζέλο, τον Μανώλη Φάμελλο, τα Κίτρινα Ποδήλατα κ.α. Δεν είναι ένα αλλά πολλά τα στιγμιότυπα που θυμάμαι με χαρά από τέτοιες συνεργασίες.
Στην τελευταία σας δισκογραφική δουλειά με τίτλο ‘’Απ’ το Λίβερπουλ στη Σαντορίνη’’ συμμετείχαν ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Φίλιππος Πλιάτσικας και τα Κίτρινα Ποδήλατα. Θέλετε να μας μιλήσετε λίγο για αυτόν τον δίσκο
Ο δίσκος έχει τίτλο εμπνευσμένο από τη μουσική μου πορεία, κατά κάποιο τρόπο, που συνδυαζει την αγάπη για τη δυτική μουσική και κυρίως τους Beatles (γενέτειρα των οποίων όπως ξέρουμε είναι το Λίβερπουλ) και τα μουσικά ηχοχρώματα της παράδοσης, που στον τίτλο επέλεξα να τα εκπροσωπεί ένας από τους αγαπημένους μου προορισμούς η Σαντορίνη. Τα τραγούδια του δίσκου είναι και πάλι γραμμένα από ‘μένα, όπως συνηθίζω και ζήτησα για τρία από αυτά τη συμμετοχή του Λαυρέντη, του Φίλιππα και του Γιώργου και του Αλέξη Παντελιά, που είναι φίλοι μου και με τους οποίους πέρασα πολύ όμορφα στις τελευταίες συνεργασίες μας. Και βέβαια, τους ευχαριστώ για τη συμμετοχή τους και γιατί καθένας με το δικό του “χρώμα” έδωσε άλλη διάσταση στα κομμάτια μου.
Τι σήμαινε για σας να παίξετε το 2002 ζωντανά στο Λίβερπουλ, τη γενέτειρα των Beatles?
Ήταν μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή για ‘μένα, γιατί τους Beatles τους θεωρώ σαν “συγγενείς” μου μουσικά και ουσιαστικά… Η χαρά και η συγκίνησή μου κάθε φορά που βρίσκομαι σ’ αυτά τα μέρη είναι μεγάλη, πόσο μάλλον όταν μου δίνεται η ευκαιρία να παίζω κι εγώ εκεί..
Ο Βασίλη Καζούλλης χαίρεται τα τραγούδια περισσότερο στο στούντιο ή στις συναυλίες?
Αναμφισβήτητα στις συναυλίες. Γενικώς με το στούντιο δεν έχω πολύ καλές σχέσεις… Όπως και με οτιδήποτε μου μοιάζει κάπως στημένο. Το χειρότερό μου είναι να ηχογραφώ ένα τραγούδι δύο ή τρεις φορές, γι’ αυτό και τα περισσότερα κομμάτια μου προσπαθώ να τα γράφω μία κι έξω, για να μη χάνω το αίσθημα της πρώτης στιγμής και της δημιουργίας…
Θα παρεκκλίνουμε για μία και μοναδική φορά από τον μουσικό χώρο και θα πάμε για λίγο στον αθλητικό. Απ’ ότι γνωρίζω είστε φίλαθλος του Παναθηναϊκού. Πως βλέπετε την φετινή του πορεία σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ?
Με τον Παναθηναϊκό έχω περισσότερο μια συναισθηματική σχέση, επειδή μικρός έζησα στο Γουδί πολύ κοντά στη Λεωφόρο και μάλιστα παρακολουθούσα συχνά τις προπονήσεις των παικτών μαζί με τον αδερφό μου. Δεν ασχολούμαι και ιδιαίτερα με τα αθλητικά για να κάνω κάποια κρίση, απλώς εύχομαι η ομάδα μου να πηγαίνει πάντα καλά.
Πόσο θετικό ή αρνητικό ρόλο παίζει το internet στη μουσική του σήμερα?
Όσο το ίντερνετ παραμένει ένας χώρος όπου καθένας μπορεί να γράφει τη γνώμη του για τα μουσικά πράγματα και να έχει ένα λόγο, που χωρίς το διαδίκτυο, δύσκολα θα μπορούσε να έχει, είναι μια χαρά. Το ίδιο, στο βαθμό που εξυπηρετεί να μαθαίνει ο κόσμος κάθε δουλειά που κυκλοφορεί και γενικά οτιδήποτε καλλιτεχνικό όχι μόνο στη χώρα του αλλά σε όλον τον κόσμο. Όταν όμως γίνεται μέσο να κερδοσκοπούν κάποιοι σε βάρος των δημιουργών ή γενικώς να προσβάλλονται πνευματικά δικαιώματα, τότε χρειάζεται ένα φρένο. Είναι γνωστό ότι το παράνομο downloading των δίσκων έχει μειώσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τις νόμιμες πωλήσεις τους και τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της ιστορίας είναι πάντα οι δημιουργοί και οι καλλιτέχνες.
Τελειώνοντας την κουβέντα μας και αφού σας ευχαριστήσω θερμά θα ήθελα να μου πείτε κάποια από τα σχέδια σας για το άμεσο μέλλον
Καταρχάς, πρόκειται να εμφανιστώ με το συγκρότημά μου, στη μουσική σκηνή Ρυθμός stage στις 5 και 12 Δεκεμβρίου και θα συνεχίσω και σε άλλους χώρους τόσο στην Αθήνα όσο και στην επαρχία. Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να ενημερώνονται γι’ αυτές τις εμφανίσεις από την ιστοσελίδα μου www.kazoulis.gr
