1. Φέτος σας βρίσκουμε στο θέατρο οδού Κεφαλληνίας στην παράσταση «Τσερλίνε και το Σπίτι των Κυνηγών». Μιλήστε μας λίγο για το ρόλο σας.
Η παράσταση βασίζεται πάνω σε ένα σπουδαίο κείμενο του μεγάλου αυστριακού μυθιστοριογράφου Χέρμαν Μπροχ. Ο Μπροχ, μαζί τους Τζόις, Μπέκετ , Κάφκα και Μούζιλ θεωρείται από τους βασικούς θεμελιωτές του μοντερνισμού στη λογοτεχνία. Η διασκευή του Στρατή Πασχάλη μετέφερε τους χαρακτήρες στη σκηνή, τους έδωσε τη θεατρική πνοή που ήταν απαραίτητη κι έτσι δημιουργήθηκε ένα θεατρικό έργο που ανέβλυσε μέσα από ένα από τα συγκλονιστικότερα κείμενα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Όπως κάθε μεγάλος δημιουργός, ο Μπροχ δεν προσπαθεί να μεταδώσει ένα «μήνυμα». Αν και αναφέρεται στην ταραγμένη περίοδο της Βαϊμάρης, η όποια οδήγησε στην άνοδο του εθνικοσοσιαλισμού με τα γνωστά για την εξέλιξη του κόσμου ολέθρια αποτελέσματα, δεν κραυγάζει, δε συνθηματολογεί και δε χρησιμοποιεί καν το «έξω». Τα πάντα εκβάλλουν από το «μέσα», από τα εντόσθια , από το ίδιο το ανθρώπινο υλικό, την ανθρώπινη φύση και τις συγκρούσεις της. Ο ρόλος μου, η Μελίττα Έντενγκουντ, είναι μία δεκαεννιάχρονη κοπέλα που επιθυμεί να πάρει στα χέρια της τη δική της ζωή, να γνωρίσει τον εαυτό της μέσα από τις προσωπικές τις εμπειρίες. Ως μοναδικός θετικός δορυφόρος του έργου εισβάλλει σε ένα σπίτι σκοτεινό και ασφυχτικό αποζητώντας να ζήσει τον έρωτα και να γνωρίσει τoν εαυτό της μέσα από αυτήν την εμπειρία. Ο συγκεκριμένος ρόλος λειτουργεί ως εξαίρεση σε σχέση με τους υπόλοιπους χαρακτήρες, ένα μικρό φως μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Εισάγει το ζήτημα της απόλυτης αγνότητας και αθωότητας που εισχωρεί και δρα μέσα σε έναν ενοχικό και διεφθαρμένο μικρόκοσμο.
2. Μέσα από τον ρόλο σας αποζητάτε τον έρωτα και επιδιώκετε να γνωρίσετε μέσα από αυτόν σώμα και ψυχή. Τι ρόλο παίζει ο έρωτας για εσάς;
Μαζί με την αγάπη, τον κυρίαρχο. Με καθορίζει.
3. Ποια θέση πιστεύετε ότι παίρνει το θέατρο στα χρόνια της κρίσης ; Κάθε πέρσι και καλύτερα;
Δεν πιστεύω στο κάθε πέρσι και καλύτερα. Θα ήταν τόσο στείρα και εξουθενωτική μια τέτοια πίστη, που δε θα με άφηνε να λειτουργήσω και να προχωρήσω στη δουλειά μου. Πιστεύω όμως ότι ζω σε μια χώρα στην οποία οι δημιουργοί και οι καλλιτέχνες είναι απαξιωμένοι. Οι φορείς που θα έπρεπε να υποστηρίζουν απουσιάζουν. Το φιλότεχνο κοινό είναι πεπερασμένο και ουσιαστικά ελάχιστοι είναι αυτοί που ξέρουν πώς να εκτιμήσουν την πραγματική αξία της τέχνης. Οι κατάλληλοι αποδέκτες σπάνιοι. Επίσης, πιστεύω ότι ζω σε μια εποχή τεχνοκρατική, που δεν επιτρέπει την αξιοποίηση και την ουσιαστική άνθιση της τέχνης, που δε μεταφράζεται σε αριθμούς.
4. Τι προσμένετε από το 2016; Κάνετε κάποιο εσωτερικό απολογισμό κάθε χρόνο στο τέλος της χρονιάς;
Έχω πάψει να προσμένω. Η ζωή είναι το αναπάντεχο. Αφήνομαι στη ροή. Ελπίζω η ροή του 2016 να με εκπλήξει ευχάριστα! Μου είναι τόσο έντονα εγγεγραμμένα τα όσα μου έχουν συμβεί και έχουν για εμένα σημασία, που δε χρειάζεται να μπω σε διαδικασία απολογισμού. Μέσα μου ξέρω.
5. Πείτε μας μια φράση από το έργο που σας αντιπροσωπεύει…
«Στην αγιότητα και μόνο σε αυτήν ξεπερνά ο άνθρωπος τον εαυτό του»
