Καταπιαστήκατε με ένα θέμα προσιτό σε όλους μας αλλά ιδιαίτερο. Η ματιά του καλλιτέχνη πόσο διαφορετική μπορεί να είναι από την ματιά του ερασιτέχνη φωτογράφου που τραβάει αναμνηστικές φωτογραφίες  στην παραλία;
Πριν σας απαντήσω πρέπει να πω ότι σέβομαι απεριόριστα τους ερασιτέχνες φωτογράφους (όπως και κάθε ερασιτέχνη) γιατί ακριβώς είναι ερωτευμένοι με την τέχνη τους. Είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν περισσότερα πράγματα από τον προσωπικό τους χρόνο απλά και μόνο για να εκφραστούν. Από εκείνη την ιδιότητα ξεκίνησα κι εγώ και συνεχίζω να αυτοπροσδιορίζομαι ως εραστής της Τέχνης μου. Στην ερώτησή σας τώρα.  Η ματιά ενός καλλιτέχνη μπορεί να διαφέρει πολύ, ελάχιστα ή και καθόλου από εκείνη ενός ερασιτέχνη φωτογράφου – εξαρτάται πάντα από το ποιους συγκρίνουμε. Έχω την τύχη να έχω φίλη ερασιτέχνη φωτογράφο που από τα πρώτα της κιόλας βήματα οι εικόνες της είχαν τη δύναμη και την ποιότητα εικόνων ενός ώριμου φωτογράφου. Ο φωτογράφος ερασιτέχνης ή μη χαρακτηρίζεται από την επιθυμία να εκφραστεί μέσα από το φακό του. Μέσα από τις εικόνες του επιθυμεί να μιλήσει για τον ίδιο του τον εαυτό πρωτίστως καθώς και να περάσει συγκεκριμένα μηνύματα στο κοινό. Είναι μια εκλεπτυσμένη μορφή επικοινωνίας. Ασφαλώς η βαθιά γνώση του Μέσου, η μελέτη των Δασκάλων, η γνώση της Ιστορίας της Τέχνης, και το ψυχικό βάθος είναι κάποιες από τις μεταβλητές που δυνητικά προσδίδουν ένα άλλο ειδικό βάρος σε μια φωτογραφία από μια λίγο-πολύ τυχαία snapshot.

Βλέπουμε ότι οι φωτογραφίες σας έχουν κίνηση και δεν είναι καθόλου στατικές. Πόσο δύσκολο ήταν να επιτευχθεί αυτό;
Οι εικόνες των «Λουόμενων» είναι εσκεμμένα ανεστίαστες δίνοντας την αίσθηση της κίνησης, του φευγαλέου και απροσδιόριστου. Τεχνικά δεν ήταν δύσκολο. Φωτογράφιζα τα υποκείμενά μου διακριτικά και από απόσταση με τηλεφακό χωρίς εκείνα να γνωρίζουν ότι απαθανατίζονταν για τις ανάγκες της συγκεκριμένης ενότητας. Οι «μυωπικές» λήψεις εξασφάλισαν έτσι, πέρα από το σκεπτικό της όλης δουλειάς, και την ανωνυμία των ηρώων μου.

 

Τι συναίσθημα θα σας ευχαριστούσε να νιώσει ο θεατής μέσα από τα έργα σας;
Θα με ενδιέφερε οι επισκέπτες έχοντας διαβάσει τη συνοδευτική ανάλυση της ενότητας να «δουν» τους εαυτούς τους μέσα στα έργα μου και να ενδοσκοπήσουν με όποιο συναισθηματικό αντίκτυπο. Σημασία έχει να βγουν από την αίθουσα με μια επίγνωση ή μια αμφιβολία παραπάνω.

 

Η κρίση που περνάμε πόσο πιστεύετε ότι επηρεάζει την τέχνη της φωτογραφίας σήμερα;
Ήταν φυσικό επόμενο από τα πρώτα θύματα της ύφεσης να είναι η Τέχνη. Όταν υπάρχει δυσπραγία στο να πληρώνει κανείς τις υποχρεώσεις του περιορίζοντας τις αγορές του στα απολύτως απαραίτητα δεν υπάρχει περιθώριο να επενδύσει σε έργα τέχνης κάτι που έχει ασφαλώς συμπαρασύρει και την τέχνη της φωτογραφίας. Από την άλλη η κρίση φέρνει και ευκαιρίες, έτσι με τη γενικότερη πτώση των τιμών στα εικαστικά είναι πιο προσιτό από ποτέ να επενδύσει κανείς σε Τέχνη και πολύ περισσότερο στη φωτογραφική.

 

Πόσο αισιόδοξος είστε για την θέση της καλλιτεχνικής φωτογραφίας στην Ελλάδα;
Γενικά, είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Η καλλιτεχνική φωτογραφία μέσω της όσμωσης με την  παγκόσμια σκηνή και τα όσα συντελούνται εκεί καθώς και από τις συνεχόμενες εγχώριες προσπάθειες ατομικές και συλλογικές, σε πείσμα της κρίσης, θα εδραιώνεται όλο και περισσότερο στη συνείδηση του ελληνικού κοινού ως εικαστική τέχνη. Το πόσο γρήγορα θα επιτευχθεί αυτό μένει να το δούμε.

 

Λουόμενοι | Δημοσθένης Γαλλής
Έκθεση φωτογραφίας

Με αφορμή το τέλος των καλοκαιρινών διακοπών, ο Δημοσθένης Γαλλής παρουσιάζει τη νέα σειρά φωτογραφιών του με τίτλο «Λουόμενοι» στη Ρόδο, ένα νησί που αποτελεί τόπο καλοκαιρινών διακοπών για χιλιάδες «λουόμενους» κάθε χρόνο.

Ο τρόπος σύλληψης μας πηγαίνει πίσω στην παράδοση του Ιμπρεσιονισμού του 19ου αιώνα, καθώς οι συνθέσεις του είναι αυθόρμητες και μεμονωμένες, αποτυπώνοντας οπτικές εντυπώσεις που δημιουργούν μία σκηνή  και όχι μια «πραγματική» αναφορά σε αυτή. Δε δανείζεται το ύφος του Ιμπρεσιονισμού αλλά τη χρονική στιγμή που αυτός υποδηλώνει, επιλέγοντας να παίξει φωτογραφικά με το καλοκαιρινό φως. Αυτή η χρονική στιγμή αποτελεί το σκαρίφημα του φωτογραφικού έργου του Γαλλή.

 

 

Η απουσία προσχεδιασμού τονίζει την αυθεντική αίσθηση που δίνει ο φωτογραφικός φακός για τους ανθρώπους και τα πράγματα. Πρόκειται για μια διαδικασία απόλυτα συνειδησιακή, που εμπεριέχει την αντανάκλαση του καλλιτέχνη στα ανώνυμα πρόσωπα, που όμως γίνονται συνώνυμα των εσωτερικών προβληματισμών του φωτογράφου. Η θολή αποτύπωση των προσώπων αναδεικνύει την κοινωνική μάσκα που φορούν οι συνάνθρωποί μας ακόμα και στις πιο ξέγνοιαστες στιγμές, όπως είναι αυτές των καλοκαιρινών διακοπών.

Όλοι διατείνονται με τον πιο σαφή τρόπο ότι είναι θιασώτες του καθαρού νοήματος και της αλήθειας. Η κοινωνική τους όμως συμπεριφορά, τους διαψεύδει κατηγορηματικά. Πιστεύουν σε αντιφατικά πράγματα και αρέσκονται να βρίσκουν την αλήθεια σε αντίθετες συνιστώσες. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι όλη η ελληνική φιλοσοφία βασίζεται στην αναζήτηση της αλήθειας. Έτσι οι άνθρωποι παρουσιάζονται ακαθόριστοι και διφορούμενοι. Γι αυτή την διάσταση του ανθρώπινου «φέρεσθαι» και «είναι» μας καλεί ο Γαλλής να προβληματιστούμε και να επαναπροσδιορίσουμε τη συμπεριφορά μας με ενάργεια.

 

 

Γι αυτό άλλωστε τα 30 έργα δεν έχουν τίτλο, καθώς δεν αναφέρονται σε συγκεκριμένα πρόσωπα αλλά σε όλους  συμπεριλαμβανομένου και του δημιουργού που μέσα από αυτή την έκθεση ανέμελων στιγμών αναζητά εναγωνίως την προσωπική του αλήθεια για τα πράγματα και τους ανθρώπους.

 

Πληροφορίες Κοινού

Τίτλος | «Λουόμενοι»
Χώρος | Γαλλικό Κατάλυμα, Μεσαιωνική Πόλη Ρόδου.
Διάρκεια | 22 -30 Σεπτεμβρίου.
Εισιτήρια | Ελεύθερη είσοδος.

Δελτίο Τύπου